Je hebt het weer tijdens fotograferen lang niet altijd in de hand, en dus is het toevoegen van een nieuwe lucht in je foto soms best handig. Onderstaande tip is afkomstig uit mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie.
Beeldbewerkingsprogramma’s maken steeds meer gebruik van krachtige algoritmes die met behulp van AI (artificial intelligence) tot stand zijn gekomen. Het vervangen van een lucht in de foto is hierdoor veel eenvoudiger geworden. Luchten vervangen is iets wat al veel langer wordt gedaan. Vaak kwam daar wel het nodige werk bij kijken om de juiste maskers te maken. Steeds meer softwarepakketten voor het bewerken van foto’s kunnen dit volledig automatisch doen omdat ze heel goed zijn in het herkennen van lucht, zelfs als daar bewolking in zit of als deze enkel zichtbaar is door de takken van bomen heen. Het enige wat je als fotograaf dan nog moet doen is het zoeken van een geschikte lucht die de sfeer in het beeld versterkt en die niet onnatuurlijk aandoet. Dat is nog een kunst op zich.
Zo af en toe komt een ruimtelijk panorama in de architectuurfotografotografie best van pas, bijvoorbeeld om gebouwen in een landschap te vatten. In mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie besteed ik aandacht aan dit onderwerp.
Verschillende systemen werken met verschillende beeldverhoudingen. Vlakfilm voor technische camera’s heeft een 5:4-verhouding. Middenformaatcamera’s voor film werden gemaakt met de volgende verhoudingen: 6:4,5, 6:6, 6:7, 6:8, 6:9, 6:12 (1:2) en 6:17. Op technische camera’s kon je met rolfilmachterwanden op bijna al deze formaten werken met een enkel systeem. Digitaal middenformaat en het veel kleinere Micro Four Thirds-systeem hebben een 4:3-verhouding. Kleinbeeld en full-frame, digitaal kleinbeeld, gebruiken 2:3. Dat wil niet zeggen dat je aan die beeldverhoudingen vastzit. Digitale camera’s kunnen vaak ook worden ingesteld op 5:4, 1:1 en 9:16. Dat laatste is een standaardverhouding voor video. Welke verhouding het mooiste is, hangt helemaal af van de compositie en die hangt ook weer af van het project dat je fotografeert.
Twee liggende opnamen die aan elkaar zijn gestitcht om de bijzondere vorm van het sedumdak, de terrassen en de corridor met elkaar te verbinden. Funen Blok K, Amsterdam. Architect: NL Architects.
Styling in architectuurfotografie is iets om zonder meer op te letten, zeker ook als het gaat om interieurfoto’s. In mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie besteed ik dan ook aandacht aan dit onderwerp.
Bij exterieuropnamen valt er over het algemeen niet zo veel te stylen. Toch zijn er wel een paar zaken waar je op kunt letten. Veel moderne kantoorgebouwen hebben zonweringen of lamellensystemen die open of dicht kunnen. Een gebouw met hier en daar een zonwering omlaag oogt al gauw rommelig. Als je er invloed op hebt, is het daarom altijd goed om voor het een of het ander te kiezen: of open of dicht. Bij centraal gestuurde systemen kun je bijvoorbeeld aan de beheerders of de technische dienst vragen of zij handmatig kunnen ingrijpen. Bij avondopnamen is het eigenlijk altijd het mooist als de verlichting van een gebouw ook brandt. Veel systemen met schemerschakelaars gaan echter pas aan als de lucht al iets te donker is voor fotografie. Ook dit is iets wat wellicht in overleg kan worden vervroegd.
Voor architectuurfotografie is een antwoord op de vraag ‘wat is een goed statief?’ misschien nog wel belangrijker dan ‘reguliere’ fotografie. In mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie leg ik uit waar je op moet letten bij statieven.
Een goed statief is onontbeerlijk bij architectuurfotografie. Belangrijk is dat het statief goed stijf is, zodat het doet wat het moet doen: zorgen dat je opnamen kunt maken zonder beweging of trillingen in de camera. Met een zwaarder statief bereik je dat eerder dan met een licht, maar er zijn ook goede lichte statieven. Om te weten hoe goed je statief is kun je de torsiestijfheid ervan testen. Zet daarvoor het statief op zijn maximale hoogte, pak twee poten bovenaan vast en probeer ze eens naar links en rechts te duwen. Bij een goed statief zal dit nauwelijks gaan. Bij minder goede statieven zie je de kop hierdoor een beetje meedraaien. Dat betekent dat het statief flexibel is en dat is niet wat je wilt.
Welk systeem het statief heeft om de poten te vergrendelen maakt niet uit, dat is persoonlijke voorkeur. Wat wel fijn is om te hebben is een verstelbare middenzuil. Hierdoor kun je de camera gemakkelijk iets hoger of lager zetten zonder alledrie de poten te moeten verstellen. Die kan echter wel in de weg zitten als je de camera heel laag boven de grond wilt zetten. Daarom is het prettig als die zuil deelbaar is of vervangen kan worden door een kort exemplaar.
Vraagt u zich wel eens af ‘wanneer is een foto een architectuurfoto’? Dan geef ik hieronder antwoord op deze vraag. Een artikel gedestilleerd uit mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie.
Aangeven wanneer een foto een architectuurfoto is, is bijna net zo lastig als aangeven waar het domein van de architectuur begint en ophoudt. Architectuur beperkt zich niet tot gebouwen die door een architect zijn ontwerpen. Natuurlijk zit achter vrijwel ieder gebouw een ontwerp. Dat ontwerp kan van een bouwheer uit de renaissance zijn of van een modern architectenbureau. Maar het ontwerp kan ook het resultaat zijn van een lange bouwtraditie, van ervaring die van generatie op generatie is overgedragen. In die laatste categorie passen bijvoorbeeld traditionele lemen hutten in Afrika, maar ook iets nieuwer – houten blokhutten in Alaska. Dit soort bouwwerken komt dus meestal tot stand zonder inbreng van een architect.
Tegenwoordig komt ook steeds meer nieuwbouw prefab uit een fabriek. Soms is daar wel een ontwerp voor gemaakt door een architect, en soms ook niet. Maar ook als aan die woningen geen architect te pas is gekomen, dan nog worden die woningen ingepast in een groter stedenbouwkundig ontwerp. Aan de andere kant houden ook gerenommeerde architecten zich regelmatig bezig met objecten die op het eerste gezicht niet tot het domein van de architectuur lijken te horen. Bijvoorbeeld de landschappelijke inrichting compleet met kassen tot straatmeubilair en van deurgrepen en lichtschakelaars tot stoelen en tafels. Het mag duidelijk zijn dat de architectuur geen heldere begrenzing heeft.
Boulevard Scheveningen. Architect: Manuel De Solà-Morales.
In zijn boek ‘Meesterportretten’ bespreekt Jasper van Bladel verschillende manieren om meer diepgang in je portretten te krijgen. De nadruk ligt daarbij op contact met de mensen die je fotografeert: als je het maken van een portret beschouwt als een ontmoeting. Meerdere portretten van iemand maken om haar of zijn persoonlijkheid in beeld te brengen, geeft ook diepgang. Hier legt Jasper van Bladel uit hoe je het maken van een portretserie aanpakt.
Een portretserie maken is een aantrekkelijke vorm van portretfotografie, omdat je volop ruimte hebt om te experimenteren en omdat het een interessante uitdaging is om verschillende beelden bij elkaar te laten passen.
Even voor de duidelijkheid: een portretserie is een serie beelden over één persoon die bij elkaar horen, elkaar complementeren en afzonderlijk elk een verhaal vertellen.
Dat laatste is belangrijk, want het is niet zo dat je bij het maken van een serie beelden de verantwoordelijkheid kwijtraakt om in ieder beeld een verhaal te vertellen. Een beeld zonder verhaal hoort natuurlijk niet in een serie thuis. Alles heeft een doel en samen vertellen de beelden het hele verhaal. Wel is het de mogelijkheid om de verhalen in de verschillende beelden uit te diepen.
Jesse heeft geen behoefte aan de verworvenheden van de moderne maatschappij. Hij leeft alsof het honderd jaar geleden is. Jasper van Bladel maakte van hem een portretserie waarin verschillende aspecten van zijn manier van leven tot uitdrukking komen.
Er is even geen ontkomen aan, kunstmatige intelligentie is hot in ’t nieuws de laatste tijd. ChatGPT, Bard en anderen. Kortom: kunstmatige intelligentie breekt door…
De afgelopen jaren zijn bijzondere sprongen vooruit geboekt op het vlak van kunstmatige intelligentie, vaak beter bekend onder de naam Artificial Intelligence ofwel AI. Ten eerste werpt dat de vraag op wat AI nou eigenlijk is. Vaak gaat het om een (veel) meer geavanceerde vorm van machine learning. Als er echt sprake zou zijn van intelligentie moet je daar eigenlijk ook een vorm van zelfbewustzijn voor vast kunnen stellen (al is dat een meer filosofische discussie). Maar zelfs aan die voorwaarde leek vorig jaar even voldaan. Althans, dat beweerde inmiddels voormalig Google-medewerker Blake Lemoine over het interne AI-systeem LaMDA. Heeft de goede man z’n baan gekost, want het betrof hier een intern project waarover niet met de buitenwereld gesproken had mogen worden. Tja, die vervelende kleine lettertjes van het arbeidscontract. Naar ’t schijnt heeft ook LaMDA er het leven bij gelaten. Google ontkent trouwens in alle toonaarden dat het systeem enige vorm van zelfbewustheid had.
ChatGPT denkt met u mee
Van meer recente aard is ChatGPT: die tool die je met een vraag of korte omschrijving desgewenst een compleet artikel in keurig leesbaar Engels of Nederlands aanlevert. De nachtmerrie ook inmiddels van veel docenten. Want voor studenten en scholieren is het makkelijker dan ooit om even snel een betrouwbaar ogend epistel af te leveren zonder ook maar enige kennis van zaken over de materie te hebben. Een enkeling weet het allemaal nog overtuigender te brengen door een 3D-printer als kunstmatige hand te gebruiken die gewoon alles in een menselijk handschrift op papier schrijft.
Ronald Smit kan dankzij een combinatie van een elektronica- en een journalistieke opleiding (afstudeerrichting radio en nieuwe media) technische zaken op een heldere en eenvoudige manier uitleggen. Zijn jarenlange schrijfervaring voor onder meer Computer Idee geeft u al snel de ‘aha-erlebnis’ waar u wellicht al zo lang naar op zoek was. En wordt het dan toch allemaal wat ingewikkeld, dan loodst hij de lezer snel en zeker langs eventuele barrières en valkuilen. De boeken van Ronald vind je hier.
In het boek ‘Van maken tot raken’ helpt fotocoach Diana Bokje je om via een stappenplan tot een afgerond fotoproject te komen. Dat kan een fotoserie zijn, een expositie , een portfolio of een boek. Van cruciaal belang is daarbij het maken van een goede selectie. Die kan de serie maken of breken. Ze licht hier een tipje van de sluier op over waar je aan moet denken bij het selecteren van foto’s voor een serie. Een interview met Diana Bokje op dit blog kun je HIER vinden. Een blogpost over Mindful fotograferen kun je HIER lezen.
Overzichtsfoto uit een serie over het werk van een schaapherder. Foto: Yolanda Simarro.
De foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Yolanda Simarro.
Je bent een aantal keren op pad geweest en hebt verschillende foto’s gemaakt van je onderwerp. Daarvan heb je de uiteenlopende aspecten in beeld gebracht en je zit nu met een berg foto’s. Wat komt in de fotoserie? Hoe zorg je ervoor dat de verschillende beelden elkaar onderling versterken? Wat kun je eventueel weglaten? Hoe kill je de juiste darlings? Hoe bepaal je de volgorde?
Robert Theunissen werkte gedurende 22 jaar als hoofdredacteur voor diverse fotobladen. In 2011 zette hij het blad SHUTR op, dat ideeën en inspiratie bood voor fotografen en beeldliefhebbers. Tegenwoordig publiceert hij voor diverse media, schrijft teksten, begeleidt boekproducties en publicaties, organiseert evenementen en doet PR voor diverse opdrachtgevers.
Er zijn verschillende alternatieve processen in de analoge fotografie in gebruik, elk met hun eigen charme. Hieronder uitleg, afkomstig uit mijn boek Focus op fotografie: Analoge fotografie.
Vrijwel alle gangbare fotografische processen maken gebruik van de lichtgevoeligheid van zilverzouten. Dat is omdat die stoffen nu eenmaal heel gevoelig zijn voor de inwerking van licht. Daardoor zijn, als er genoeg licht is, echt korte belichtingstijden van fracties van seconden mogelijk. Maar als het gaat om het maken van kopieën – afdrukken met name – is die hoge gevoeligheid niet nodig. De tijd die het kost om het materiaal te belichten waar de afdruk uit bestaat doet er veel minder toe. Vandaar dat er in de loop van de geschiedenis wel andere materialen zijn gevonden die geschikt zijn om te gebruiken. Soms zijn dat betrekkelijk goedkope materialen, iets wat altijd fijn is. Maar soms ook heel kostbare materialen die je alleen kunt gebruiken voor heel bijzondere foto’s. Het voordeel is dan wel weer dat die materialen afdrukken opleveren die vrijwel onbeperkt houdbaar zijn. Al die vormen van fotografie heten samen alternatieve processen. Sommige zijn erg arbeidsintensief en vragen om een heel goed ingerichte werkplek, andere zijn net wat eenvoudiger. Lees verder Alternatieve processen in de analoge fotografie→
Eduard de Kam is eind jaren 1970 begonnen met het fotograferen van nieuws en andere gebeurtenissen. In 1982 maakt hij een documentaire in opdracht van het Rijksmuseum. Daarna volgden er allerlei andere fotografische activiteiten. Sinds 1990 volgt hij de ontwikkelingen van de digitale fotografie voor het tijdschrift P|f. In 2000 is hij medeoprichter van het NIDF om de Nederlandse beroepsfotografen op de hoogte te houden van de digitale mogelijkheden. Hij is actief als schrijver van technische boeken op fotografisch gebied, hij geeft workshops en is expert op het gebied van kleurbeheer en het herkennen van fotomanipulatie. De boeken van Eduard vind je hier.
Op Computer Creatief plaatsen we regelmatig interviews met onze auteurs. De uitwerking van een interview is altijd bewerkelijk. Ik neem een interview altijd op en schrijf het daarna eerst zo’n beetje letterlijk uit. Ondertussen probeer ik er al wel lopende zinnen van te maken. Als dat gedaan is ‘componeer’ ik het interview, maak ik er een leesbaar verhaal van. Dat betekent herschrijven van de uitgeschreven opname en er een goede volgorde van maken. Kortom, veel werk. In het boek The Art of AI van Laurens Vreekamp (interview met hem HIER) had ik gelezen dat er een AI-service is – Amberscript.com – die je opgenomen gesproken tekst voor je uitschrijft. Dat leek me handig. Ik probeerde Amber met de laatste twee interviews op dit blog. Een interview uitwerken met Amberscript lijkt handig, maar valt in de praktijk tegen.
Het uitschrijven van een opname vind ik het vervelendste onderdeel van het maken van een interview. Het is saai, inspannend en pas het halve werk. Voor de laatste twee interviews – met Laurens Vreekamp en Stijn de Wilde – die ik voor dit blog maakte, heb ik het uitschrijven van de opgenomen gesprekken daarom uitbesteed aan Amberscript. Als slimme software dat vervelende werk van je kan overnemen, is dat superhandig. Was het ook handig? Ja en nee.Lees verder Een interview uitwerken met Artificial Intelligence: Amberscript→
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
Geen idee meer waar ik het ooit heb gelezen, maar de oefening op één been staand je tandenpoetsen doe ik elke dag twee keer. Als oudere is het belangrijk om te zorgen dat je evenwichtsgevoel goed blijft. Toen ik dat eenmaal had gelezen en begreep dat ouderen nogal eens vallen was dit een oefening die ik zelden oversloeg. In het nieuwe boek 60PlusPlaza: Fit en gezond is een heel hoofdstuk gewijd aan oefeningen die je evenwichtsgevoel moeten versterken. Maar die evenwichtsoefeningen zijn niet genoeg om gezond en fit te blijven. Het gaat ook om je conditie, je kracht en het afleren van slechte gewoonten. Fit en gezond worden en blijven vraagt een andere levensstijl. En de boeken van 60PlusPlaza.
Ouderdomskwaaltjes
Als 60plusser weet je: je hebt kwaaltjes. Je knieën doen pijn, je hebt last van je heup, je moet beter op je gewicht letten. Hart- en vaatziekten, hoge bloeddruk en suikerziekte: ze liggen allemaal op de loer. De stap nemen om wat aan die problemen te doen is niet zo maar genomen. Vaak moet er eerst wat gebeuren voordat je denkt: ik kan beter wat afvallen. Misschien moet ik wat minder achter de chippies aanzitten. Het boek 60PlusPlaza: Fit en gezond kan je helpen om gezond te worden en te blijven.Lees verder Fit en gezond blijven met 60PlusPlaza→
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
Misschien denk je dat je niks te maken hebt met Artificial Intelligence, maar dan heb je het mis. AI is overal en zeker in de software die je dag in dag uit gebruikt. Gezichtsherkenning op je telefoon, in Lightroom of Google Foto’s zijn er voorbeelden van. Dacht je dat het Neural filter Smart Portrait in Adobe Photoshop zo maar vanuit het niets een glimlach op een gezicht kan toveren? Dat doet Adobe Sensei, de kunstmatige intelligentie van Adobe. In het boek The Art of AI van Laurens Vreekamp geeft hij allerlei voorbeelden van AI-software die je zelf kunt gebruiken als hulpje. Voor deze blogpost probeerde ik Copymatic voor het schrijven van teksten met Artificial Intelligence. In een volgende blogpost schrijf ik over mijn ervaringen met Amberscript om een opgenomen interview om te zetten van spraak naar tekst.
Copymatic
Copymatic is software waarmee je automatisch teksten kunt maken. Niet uit het niets natuurlijk je moet er wel eerst wat instoppen, bijvoorbeeld een kop van een artikel en een subkop. Daarmee kan Copymatic al aan het werk. De mogelijkheden van Copymatic zijn uitgebreid. Vooraf kies je welk onderdeel van de AI-software je wilt gaan gebruiken Je kunt met Article Generator een compleet artikel schrijven. Je input moet hier een titel en outline van het verhaal zijn. Ik testte – gratis – Paragraph Writer uit. De kop van de paragraaf was Een interview met Laurens Vreekamp over zijn boek The Art of AI. De subkop was De ontwikkelingen op het gebied van AI. Je krijgt van Copymatic een viertal versies van de paragraaf. Het leverde o.a. deze paragrafen op:
‘Laurens Vreekamp is een expert op het gebied van AI en heeft recent zijn boek The Art of AI gepubliceerd. In dit boek gaat hij in op de ontwikkelingen op het gebied van AI en hoe we deze kunnen toepassen in ons dagelijks leven. Hij legt uit hoe AI kan helpen bij het oplossen van problemen en geeft tips over hoe je AI kunt gebruiken om beter te worden in je werk.’ Lees verder Teksten schrijven met Artificial Intelligence→
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
In steeds meer applicaties duiken de mogelijkheden en resultaten van Artificial Intelligence (AI) op. In Photoshop kun je met Neural filters bijvoorbeeld een zwartwitfoto inkleuren. Luminar Neo zit stikvol met AI. Je praat bij de support van Bol.com met een chatbot en de belastingdienst kan je door de mangel halen met haar algoritmes. Laurens Vreekamp schreef The Art of AI, Een praktische introductie in machine learning voor mediamakers. We spraken met Laurens over de mogelijkheden en onmogelijkheden van AI. Kan een AI-toepassing intelligent zijn en creatief? Wat kan een mediamaker met AI? Wordt een fotograaf of tekstschrijver door AI-toepassingen werkloos? Wat zijn de ethische gevolgen van het toepassen van AI-oplossingen? Volgens Laurens is de mens uiteindelijk altijd verantwoordelijk voor een AI-toepassing: ‘AI begint bij mensen en het eindigt bij mensen!’
Artificial Intelligence, machine learning en algoritmes
Zou je voor de lezers het verschil kunnen uitleggen tussen Artificial Intelligence, machine learning en algoritmes? Laurens Vreekamp: ‘In de volksmond worden AI, algoritmes en machine learning vaak door elkaar gebruikt, maar het zijn hele verschillende dingen. Algemene definities bestaan er eigenlijk niet. Waar je ook komt, bij Stanford, bij de nationale AI-cursus of bij Microsoft, iedereen hanteert een andere definitie. Die definities bevatten meestal vier elementen: data, taken, autonomie en algoritme. Je zou kunnen zeggen dat AI – kunstmatige intelligentie – het onderzoeksvakgebied is en dat machine learning daar een toepassing van is. Bijna alle toepassingen van AI die we nu kennen, van zelfrijdende auto’s, tot het systeem dat je gezicht herkent waarmee je mobiele telefoon unlockt, zijn allemaal vormen van machine learning. Machine learning, het trainen van computersystemen met voorbeelden, is de praktisch toegepaste vorm van AI. Als je het hiërarchisch bekijkt, heb je AI als containerbegrip. Daar binnen bevindt zich machine learning. Om machine learningmodellen te trainen, heb je een algoritme nodig. Marlies van der Wees, mijn coauteur van het boek, legt dat mooi uit in hoofdstuk 1. Daar neemt ze het voorbeeld van een boekenkast. Veel mensen hebben een boekenkast met de boeken gesorteerd op alfabet, op de achternaam van de schrijvers. Ontwerpers hebben boeken ook wel op kleur gesorteerd. Je kunt hier twee verschillende algoritmes voor schrijven, de één op achternaam, de ander op kleur. De regels voor het sorteren zijn algoritmes.’ Lees verder Laurens Vreekamp: ‘AI begint bij mensen en eindigt bij mensen’→
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
Werken met Adobe InDesign is vaak weggelegd voor de echte professionals. Drukwerk opmaken doe je niet voor de lol, maar voor de drukker. Mocht u nog nooit van InDesign gehoord hebben, dan volgt hieronder een korte introductie van de werkruimte van Adobe InDesign, afkomstig uit Classroom in a book: InDesign 2022, Nederlandse editie.
Om eens een indruk te krijgen van het ongelooflijk uitgebreide InDesign, werpen we een blik op de werkruimte van Adobe InDesign. Deze omvat alles wat u ziet wanneer u voor het eerst een document opent of maakt. InDesign toont standaard de gereedschappen en deelvensters die beschikbaar zijn in de werkruimte Essentiële elementen. U kunt de InDesignwerkruimte aanpassen aan uw werkstijl. U kunt bijvoorbeeld alleen de deelvensters weergeven die u vaak gebruikt, deelvenstergroepen samenvouwen en opnieuw indelen, de grootte van vensters wijzigen enzovoort. Standaard ziet u het volgende:
• de menubalk bovenaan het scherm;
• het deelvenster Gereedschappen aan de linkerkant van het scherm;
Vormen combineren in Affinity Designer kan op verschillende manieren, een interessante is gebruik maken van geometrie als basis. Onderstaande tips zijn afkomstig uit mijn boek Zo werkt Affinity Designer.
U weet nu hoe u vormen tekent, allerlei typen basisvormen maakt en hoe u vormen aanpast. U kunt de vormen die u zo maakt gebruiken als bouwstenen voor nieuwe, complexere vormen. U plaatst dan twee of meer vormen over elkaar en laat er een geometrische bewerking op los.
Doe het volgende:
Maak uw document leeg of start een nieuw document.
Plaats een vierkant in het document.
Plaats een cirkel in het document.
Geef de cirkel via de contextuele knoppenbalk een andere kleur dan het vierkant.
Verplaats de cirkel zo nodig en zorg dat deze het vierkant voor een deel overlapt.
Mark van Heck is sinds zijn jeugd altijd geïnteresseerd geweest in het leren, proberen en gebruiken van nieuwe creatieve technologie. Hij vervulde verschillende functies in ICT en onderwijs. Sinds 2007 is Mark onafhankelijke professional op beide gebieden. Hij bouwt websites, digitale leeromgevingen, interactieve leermiddelen, interactieve boeken en apps. Daarnaast geeft hij trainingen en schrijft hij inhoud voor digitale en traditionele lesmethodes, lespakketten en ander leermateriaal over ICT en andere onderwerpen. De boeken van Mark vind je hier
In mijn boek ‘Architectuurfotografie’ staan interviews met vooraanstaande architectuurfotografen. Zij leggen uit hoe zij hun prachtige foto’s maken. Hieronder kunt u mijn interview lezen met Wigo Worsseling over urbex-fotografie.
Wigo Worsseling (1967) is een van de bekendste Nederlandse urbex-fotografen. Hij combineert zijn zucht naar avontuur met de jacht op adembenemende foto’s van vergane glorie. Hij maakt uitsluitend vrij werk en het verdienmodel is dat die worden verkocht door galeries. Wigo heeft inmiddels drie boeken op zijn naam staan met prachtige foto’s.
Villa Poss, Italië.
De spanning van een verlaten gebouw
Hoe ben jij begonnen met urbex-fotografie? Wigo Worsseling: ‘Tijdens mijn opleiding aan de Fotovakschool in 2006 vroegen vrienden mij mee naar een vervallen gebouw. Ik kende de naam ‘urbex’ niet, maar was meteen gegrepen door de prachtige vergane glorie en het mooie verval. Wat mij erg aansprak waren de spanning die het betreden van een verlaten gebouw met zich meebrengt en de manier waarop je verbeelding aan het werk wordt gezet over de tijd waarin het nog functioneerde of bewoond was. Zo werd voor mij een richting in de fotografie geboren. Ik heb ook wel bruiloften gefotografeerd, maar daarbij lopen mensen de hele tijd af en aan door het beeld en zijn er te veel onzekerheden. Geef mij maar iets wat al decennialang stilstaat.’ Lees verder Een interview met Wigo Worsseling over Urbex-fotografie→
Objecten netje op een rijtje zetten? Verdelen en uitlijnen in Affinity Designer kan makkelijk en nauwkeurig in dit tekenprogramma. Onderstaande tip is afkomstig uit mijn boek Zo werkt Affinity Designer.
Met hulplijnen is het gemakkelijk om elementen bijvoorbeeld recht onder elkaar te plaatsen of op een andere manier uit te lijnen. Maar het is nogal bewerkelijk om dat voor elk element apart te doen. Daar is een betere manier voor:
1 Maak een document en plaats daarin vijf of meer vormen op willekeurige plaatsen. Geef ze verschillende kleuren.
2 Selecteer alle vormen.
3 Klik in de bovenste knoppenbalk op de knop Alignment. Dit is de vijfde knop na de titel, met de twee blauwe horizontale balkjes. Hiermee opent u een vervolgvenster met uitlijnfuncties.
4 Experimenteer met de verschillende functies die hieronder worden beschreven.
Met de functies in het vervolgvenster kunt u elementen snel verdelen en uitlijnen en u bespaart veel tijd als u hier handigheid in hebt.
Mark van Heck is sinds zijn jeugd altijd geïnteresseerd geweest in het leren, proberen en gebruiken van nieuwe creatieve technologie. Hij vervulde verschillende functies in ICT en onderwijs. Sinds 2007 is Mark onafhankelijke professional op beide gebieden. Hij bouwt websites, digitale leeromgevingen, interactieve leermiddelen, interactieve boeken en apps. Daarnaast geeft hij trainingen en schrijft hij inhoud voor digitale en traditionele lesmethodes, lespakketten en ander leermateriaal over ICT en andere onderwerpen. De boeken van Mark vind je hier
Met het boek ‘Huisdieren fotograferen’ leer je de ideale werkwijze om ontroerende, lieve, prachtige en grappige foto’s van je huisdier te maken. Fotograaf en schrijver Mark Moed leert je alles over de juiste camera, hoe je die instelt en gebruikt, objectieven, verlichting, compositie en de perfectie ideeën voor schitterende foto’s. Daarnaast bespreekt hij adembenemende foto’s van topfotografen in de huisdierenfotografie en legt uit hoe ze gemaakt zijn. Zo leer je om zelf betere foto’s van je huisdier te maken. We spreken met Mark Moed over het fotograferen van huisdieren en over zijn boek.
Katten zijn moeilijk te dresseren. Je kunt ze het leukste fotograferen als ze spelen.
Fotogenieke honden…
Hoe ben jij geïnteresseerd geraakt in het fotograferen van gezelschapsdieren? Mark Moed: ‘Ik heb altijd huisdieren gehad en omdat ik fervent fotograaf ben en vaak camera’s moest testen voor magazines, waren het voor de hand liggende modellen. Naarmate ik me er meer in verdiepte, begon ik het leuker te vinden en daardoor groeide het uit tot een specialisme. Mijn vriendin en ik gaan vaak met onze hond wandelen in het park Stania State bij Leeuwarden. Dat is een prachtig park met mooie waterpartijen en bruggetjes, het ideale decor. Veel mensen laten daar hun hond uit, ook bijvoorbeeld hondenuitlaat-services met meerdere dieren. Als ik een fotogenieke hond zie, spreek ik de eigenaar aan en vraag of ik het dier mag fotograferen. De foto’s mail ik dan en dat waarderen die mensen. Vaak vragen ze om een afdruk.’ Lees verder Maak betere foto’s van je huisdier!→
Robert Theunissen werkte gedurende 22 jaar als hoofdredacteur voor diverse fotobladen. In 2011 zette hij het blad SHUTR op, dat ideeën en inspiratie bood voor fotografen en beeldliefhebbers. Tegenwoordig publiceert hij voor diverse media, schrijft teksten, begeleidt boekproducties en publicaties, organiseert evenementen en doet PR voor diverse opdrachtgevers.
In dit webinar leer je de ideale werkwijze om ontroerende, lieve, prachtige en grappige foto’s van je huisdier te maken. Fotograaf Mark Moed, auteur van het boek ‘Huisdieren fotograferen’, leert je alles over de juiste camera, hoe je die instelt en gebruikt, objectieven, verlichting, compositie en de perfectie ideeën voor schitterende foto’s. Daarnaast bespreekt hij adembenemende foto’s van topfotografen in de huisdierenfotografie en legt uit hoe ze gemaakt zijn.
Robert Theunissen (Van Duuren Media) vraagt hem het hemd van het lijf over de beste werkwijze om adembenemende foto’s van je huisdier te maken. Dit webinar zit boordevol tips en inspiratie zodat jij je huisdier fotografisch op een voetstuk kunt zetten.
Robert Theunissen werkte gedurende 22 jaar als hoofdredacteur voor diverse fotobladen. In 2011 zette hij het blad SHUTR op, dat ideeën en inspiratie bood voor fotografen en beeldliefhebbers. Tegenwoordig publiceert hij voor diverse media, schrijft teksten, begeleidt boekproducties en publicaties, organiseert evenementen en doet PR voor diverse opdrachtgevers.
Behalve tekenen kun je – natuurlijk – ook gummen in Photoshop Elements. En dat kan dan weer leiden tot creatieve uitspattingen. Onderstaand artikel is afkomstig uit mijn boek Ontdek Photoshop Elements.
Sinds de introductie van maskers is het tijdperk van de gum een beetje voorbij. Maar goed, niet iedereen werkt met maskers en het gumgereedschap spreekt nu eenmaal voor zichzelf: overbodige pixels wegpoetsen. De Engelse benaming is eraser, vandaar dat de gum te activeren is met de letter E. In vergelijking met het gewone penseel ontbreekt de optie Penseelinstellingen. Hier bepaalt u dus de vorm van het penseel via de keuzelijst en het penseeltype: kies type Penseel als u een gum met zachte randen wilt en de modus Potlood of Blok voor een gum met harde randen.
Het gummetje doet twee verschillende dingen, afhankelijk van de ondergrond: op de achtergrondlaag schildert deze met de achtergrondkleur en op een gewone laag met transparantie. In het laatste geval ontstaat er een gat waar een onderliggende laag doorheen zou kunnen schijnen. Door de dekking te variëren en een gum met zachte randen te kiezen, kunt u een geleidelijk ‘ozongat’ creëren. Als u in het deelvenster Lagen de optie Transparante pixels vergrendelen inschakelt, gedraagt de gum zich juist weer zoals op een achtergrond: er wordt geschilderd met de achtergrondkleur. Dit gezegd hebbende blijven we voorstander van de maskermodus, al is het maar omdat u dan wel over de optie Penseelinstellingen beschikt. Lees verder Gummen in Photoshop Elements→
Het venster Alignment
