Bij een bezoek aan een popconcert in een zaal zie je allemaal mensen met opgeheven compactcamera’s en mobiele telefoons, die met een Flits! een foto nemen van een optreden van hun favoriete artiest of band. De resultaten van die geflitste foto’s zijn op zijn zachtst gezegd niet om over naar huis te schrijven. Dit soort foto’s hebben geen sfeer – want geflitst, waardoor er van het oorspronkelijke licht in de zaal niets meer over is – en bovendien zijn ze daarbij ook nog eens enorm irritant voor de optredende artiest, die maar de hele tijd in zijn gezicht wordt geflitst. Maar je hebt bijvoorbeeld een spiegelreflexcamera, de flits gaat niet automatisch omhoog als je gaat fotograferen. Je weet hoe je een artiest moet fotograferen. Of niet?

Het grote probleem én het grote voordeel bij het fotograferen van een concert is het licht. Die flitsers van die compactcamera’s gaan aan omdat er niet genoeg licht is om een foto zonder flits te maken. Daarnaast is het licht soms ook erg wisselend, rood, groen, geel of blauw licht en dan ook nog eens heel erg wisselend qua intensiteit. Dat ziet er op het toneel echter allemaal prachtig uit en zo wil je het ook op je foto’s vangen. Dat kan vrij eenvoudig.

Schroef je ISO-waarde op

Allereerst moet de ISO-waarde van je camera omhoog,1600, 3200 dat is wel goed om mee te beginnen. De moderne camera kan prima die hogere ISO-waarden aan, zonder dat er teveel ruis ontstaat. Een lichtsterke lens is daarnaast een must omdat er zo weinig licht is. Met een zoomlens van f/3.5-f/5.6 red je het echt niet. f/2.8 is wel het minimum, liefst nog lichtsterker. De plek in de zaal – hoe dichtbij of veraf je bij het toneel staat – is van belang voor de keuze van de brandpuntsafstand van de lens die je op de camera schroeft. Dichtbij het podium kun je met een fullframe sensor nog net met 85mm uit de voeten, maar langere brandpuntsafstanden zijn beter als je ook close-ups wilt maken.

Het is overigens lang niet overal toegestaan om te fotograferen. In sommige zalen wordt bij binnenkomst je camera afgepakt, of word je verwijderd als er door de beveiliging wordt gezien dat je fotografeert. Ook professionele fotografen krijgen tegenwoordig steeds minder tijd om een optreden te fotograferen. Zeker bij de grote namen, zoals bijvoorbeeld Taylor Swift, moeten fotografen allemaal hele strikte contracten tekenen en mogen foto’s soms maar heel beperkt gebruikt worden of allereerst door een artiest goedgekeurd worden. Nu ja, bij een dergelijk concert kom je er helemaal niet in met je dikke camera met dikke lens.
In andere zalen is fotograferen echter weer geen enkel probleem, als je maar niet flitst. Zoek dat van te voren uit, op de site van de zaal is daarover vaak wel informatie te vinden. Het is heel vervelend als je door de beveiliging de zaal wordt uitgegooid als je net lekker staat te fotograferen bij een concert van je favoriete artiest.

Nog één ding, een belangrijk ding eigenlijk: de sluiter van een spiegelreflexcamera maakt best veel lawaai als er even heel rustig gemusiceerd wordt. Dat kan voor de mensen in je omgeving of voor de artiest zelf erg irritant zijn (zie mijn eigen ervaring bij een concert van Gillian Welch in Paradiso van een aantal jaren geleden, HIER en HIER). Wees jezelf ervan bewust hoeveel lawaai de sluiter van je camera maakt. Klik even niet of – als het mogelijk is – klik precies op het moment dat het past in het ritme van de muziek. Als men je verwijtend of boos gaat aankijken is het te laat, dan heb je de muziek al verstoord. In het algemeen geldt: houd je omgeving in de gaten.

Wil je meer lezen over het fotograferen van concerten? Er was in februari van dit jaar een interessante reeks op de vpro-site 3voor12 over het fotograferen van popconcerten met onder andere interviews met fotograferen, die dat voor hun werk doen.