Je wil een betere fotograaf worden, anders zou je dit boek niet lezen. Tips kunnen je daar bij helpen. Dan zal het bij die tips vaak over techniek gaan, maar eigenlijk zijn de beste tips, de tips die je creativiteit doen groeien, die er voor zorgen dat je beter gaat kijken, beter gaat zien. Techniek valt wel te leren. Je leest een keer over het hyperfocale punt, je oefent er wat mee en je kunt er daarna bijna onbewust mee werken. Als je eenmaal de fotografische technieken beheerst, is je camera gewoon een stuk gereedschap waarmee je een goede foto in elkaar kunt timmeren. Maar dan begint het eigenlijk pas.
Je kunt dan een technisch goede foto maken, een foto die scherp is van voor tot achter, die goed belicht is, enzovoort. Maar is die foto een mooie foto, een spannende foto? Zo’n foto waarbij iemand even blijft staan en zegt: wow! Dergelijke foto’s ga je maken als je niet meer hoeft na te denken over de techniek, als je ongestoord kunt kijken. Als je creatief kunt worden. Daar zou ik graag nog wat tips over geven. Het probleem is echter: wat zijn tips die je creativiteit stimuleren? Dat zijn misschien wat vage tips. Veel fotograferen, kijken naar wat anderen – fotografen die je goed vindt – maken en dat dan weer nadoen. Er zijn wel praktische dingen die je kunt doen om creatiever te worden. Je kunt je bijvoorbeeld vastbijten in een onderwerp.
Vastbijten
Door het regelmatig fotograferen van één onderwerp ga je de creatieve mogelijkheden van dat onderwerp onderzoeken. Als je niet meteen denkt: ja, ik weet een onderwerp, ik ga zusenzo fotograferen, geen nood. Er zijn echter vast wel onderwerpen die terugkeren in je eigen fotografie. Wat dat onderwerp is, maakt in feite niet zoveel uit. Kijk eens door je foto’s en zoek naar terugkerende foto’s van een en hetzelfde onderwerp. Je vriendin of vrouw of man, of kinderen of huisdier, macrofoto’s van bloemen, graffiti op muren, het kan alles zijn. Het is de bedoeling dat je met een zekere regelmaat terugkeert naar het onderwerp van je keuze. Bedenk nieuwe invalshoeken, slijp aan je technische mogelijkheden. Als je dat een tijd doet, dan zie je vanzelf steeds meer mogelijkheden in je onderwerp en zie je vanzelf je foto’s beter worden.
De Oosterkerk
Ter illustratie een onderwerp waar ik mezelf in vastbeet: het begon met mooie (wolken)luchten uit het raam, het werd uiteindelijk de tentoonstelling De Oosterkerk in 67 seizoenen. De eerste foto van mijn onderwerp was met mijn mobiele telefoon, toen het plotseling hevig begon te sneeuwen. Ik maakte een foto vanuit het raam, en realiseerde met een tijdje later dat het ‘t silhouet van de kerk – de Amsterdamse Oosterkerk – was, wat de foto iets aardigs gaf. Ik begon de luchten boven de Oosterkerk in de gaten te houden. Drie jaar later waren er honderden foto’s van de Oosterkerk, in alle vier de seizoenen, met alle verschillende sferen die daar bij horen. Ik maakte wat animaties van een stel foto’s van de opkomst van de maan achter die kerk. Ik maakte prints, en ontwikkelde de raw-bestanden die ik pas later was gaan schieten in Photoshop, Lightzone, Bibble en uiteindelijk Lightroom. In de loop van die drie jaren werden mijn foto’s steeds beter. Technisch beter, maar ook gewoon mooier om te zien. Het resulteerde in een tentoonstelling in diezelfde Oosterkerk. Dankzij het vastbijten in een onderwerp.
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
