Het is erg oppassen geblazen met de aanschaf van USB-C kabels om ellende te voorkomen. Kies de juiste USB-C kabel! Wat nog niet zo makkelijk is, helaas…

Een USB-C kabel, hoe moeilijk kan het zijn om het juiste exemplaar te vinden? Kies er eentje met een C-connector aan beide kanten, of een traditionele met een platte USB-A plug aan de ene en een USB-C plug aan de andere en gáán. Niet dus. En dat heeft alles te maken met de complexe standaard die USB-C blijkt te zijn, een verborgen chip ín de kabel en de bedrading die het verschil maakt tussen strooptrage 480 Mbps USB 2-snelheid of de gewenste 5 of 10 Gbps die je verwacht van USB 3 én C. Lang geleden schreven we al eens over de ellende rondom USB C kabels, in de verwachting dat het kinderziekten zouden zijn. De chaos is echter mede dankzij snellaadmogelijkheden van apparaten, beknibbelende fabrikanten die het zo nauw niet nemen met de specificaties (of gewoon een draadje willen besparen) onoverzichtelijker dan ooit. En je loopt zelfs het risico – nog altijd – om de USB-chip op het moederbord van je pc of laptop kapot te maken bij gebruik van de verkeerde kabel. Kortom: kies de juiste USB-C kabel om problemen te voorkomen.

Strooptraag

Apart: fabrikanten denken dat klanten hoofdzakelijk op zoek zijn naar snellaadkabels. Die kreten staan tenminste duidelijk op de verpakkingen van de snoertjes afgedrukt. De een kan nog hogere laadstromen aan dan de ander. Over de snelheid wordt meestal met geen woord gerept. Althans, niet in van die grote chocoladeletters, met een beetje geluk vind je ze in een heel priegelig lettertype terug op de achterkant van de verpakking. Vreemd genoeg is de snelheid nagenoeg altijd ‘fast’, wat bij fabrikanten staat voor 480 Mbps, ofwel USB 2-snelheid. Dat probleem tref je vooral aan bij kabels met aan de ene kant een platte USB 3 (eigenlijk 2 dus, onder de motorkap…) plug en aan de andere kant een USB C-plug. Het wordt nog vreemder: de laad- en communicatiesnelheid wordt niet – zoals je zou verwachten – door rechtstreeks digitaal overleg tussen adapter (of computer) en apparaat bepaald, maar door een in de kabel verborgen chip. Het gaat dan om de zogeheten E-marker chip. Dát onderdeel bepaalt welke laadstroom en – nog gevaarlijker – spanning de lader mag leveren. Een serieweerstand in de kabel moet schade door een verkeerde onderhandeling en dus te hoge stromen voorkomen. Maar je raadt het al: een deel van de low budget-fabrikanten kiest ofwel de verkeerde weerstand of laat dit cruciale onderdeel uit kostenoverwegingen helemaal weg. Verder kun je uit dit alles concluderen dat het een minder goed idee is om bijvoorbeeld die USB-C laadkabel van je notebook onderweg (want andere snoertje vergeten) even te gebruiken om je smartphone of tablet mee op te laden…

Oppassen!

Nu zit er – hopen we dan tenminste… – in de meeste apparaten vast wel een overspanningsbeveiliging, maar zeker weten doe je dat niet. Ook stroombegrenzing zou je verwachten in de USB-chips op een moederbord. Toch blijkt dat niet altijd het geval. En je zult niet de eerste zijn die een USB-A naar USB-C kabel gebruikt om een smartphone of tablet mee aan de pc te koppelen en daarmee de USB-chip kortsluit en opblaast. Nog steeds. Maar goed, we hebben het nog altijd over dat vermaledijde laden. Om daarmee ellende te voorkomen is het ‘t beste dat je simpelweg de originele adapter en kabel gebruikt die met je te laden apparaat zijn meegeleverd. Altijd, zonder verdere discussie. Blijft over de snelheid…

Bezuinigd op snelheid

Zelf in bezit van een iPad Pro 11 is een beetje snelheid gedurende synchroniseren wel gewenst. Zeker gezien de grote opslagruimte die dit soort apparaten tegenwoordig bieden. Ook voor het overhevelen van films en dergelijke is een rappe transfersnelheid meer dan gewenst. Nu ondersteunt een iPad Pro 11 snelheden van tot 10 Gbps, ofwel de overdrachtssnelheid die je van zowel USB C als USB 3 mag verwachten. Alleen: we konden maar geen kabel vinden met aan de ene kant een reguliere USB A aansluiting die past in een USB 3-connector en USB C aan de andere kant. Althans: die kabels zijn in ruime mate voorhanden, maar allemaal begrensd op de strooptrage USB 2-snelheid. Hoe dat komt? Inwendig is een USB-C kabels uit diverse aderparen opgebouwd. Hogere snelheden vergen extra afscherming en maken de kabels dus anderhalve cent duurder. Veel fabrikanten kiezen er dus voor het trage USB 2 datakanaal te gebruiken, da’s goedkoper dan de meer afscherming vergende USB 3-variant. En omdat ze ervan uitgaan dat blijkbaar toch niemand de daadwerkelijke snelheid gaat meten, komen ze daarmee weg helaas.

Check, check en triple check

Bottom line: de ene USB C-kabel is de andere niet. In het allerberoerdste geval krijg je een mogelijk destructief exemplaar in handen, dat zowel aan computer als apparaatkant vervelende defecten op kan leveren. Vermijd zonder meer snoertjes van onduidelijke herkomst. Waar je voor reguliere USB-kabels kunt zwichten voor een goedkope Chinees (in het beroerdste geval doet ie het gewoon niet) kan een niet volgens de specificaties opgebouwde USB C-kabel tot dure hardwaredefecten leiden. Check voor zover mogelijk ook altijd of de beoogde kabel per se geschikt is voor de door jouw beoogde combinatie computer-apparaat. Vraag bij twijfel na bij de kabelfabrikant of de fabrikant van je apparaat. Of kies een kabel van ‘t zelfde merk als die van je apparaat, daarop hoort ook duidelijk vermeld te staan met welke apparaten die kabel compatibel is. Of in ieder geval moet dat eenvoudig te achterhalen zijn, bijvoorbeeld op de website van de fabrikant.

Amazon

Zelf hebben we na lang speurwerk en een stapeltje trage synckabels (die dus eigenlijk alleen maar snel kunnen laden…) een kabel bij Amazon voor onze iPad besteld. Het gaat om dit exemplaar, dat door velen wordt aanbevolen. Het is niet zozeer een snellaadkabel, maar vooral een kabel bedoeld voor dataoverdracht voor USB 3/C-snelheden, precies wat we willen. Het ding ondersteunt tot 10 Gbps aan snelheid, dus dat is dik in orde. Apple zelf heeft geen snelle USB 3 naar USB C-kabels in het assortiment. Behalve van andere merken, maar die halen dus slechts de 480 Mbps en zijn vooral weer bedoeld als laadkabels. Nu hébben we dat nieuwe snoertje nog niet in huis, maar zodra het er is laten we weten hoe het bevalt. Duur was het gelukkig geenszins, dus maar gelijk drie besteld. Het huismerk aan kabels van Amazon staat in het wereldje als uitstekend bekend, dus daar hopen we dan maar op.

Nog even terug naar die iPad. Want bij dit artikel hoort traditiegetrouw immers een passend boek! De iPad draait (tegenwoordig) op iPadOS. En laat daarover nou een mooi boek voorhanden zijn bij Van Duuren Media! We doelen op Ontdek iPadOS 13 van Henny Temmink. In dit boek lees je alles over de vele (nieuwe) functies die het speciale tablet-besturingsysteem van Apple te bieden heeft. Apple heeft afgelopen jaar een belangrijke stap naar de toekomst gezet: de differentiatie tussen iOS voor smartphones en iPadOS voor de tablets van het merk. Het verschil tussen notebooks en de iPad wordt daarmee wel heel klein. En mogelijk is het zelfs de bedoeling dat er straks MacBooks voorzien van een iPad SoC (system on a chip) verschijnen die beiden hetzelfde besturingssysteem draaien. Maar da’s koffiefdik kijken: dit boek is lekker down to earth en maakt je snel wegwijs op je al dan niet nieuwe iPad met iPadOS!

Ronald Smit

Ronald Smit kan dankzij een combinatie van een elektronica- en een journalistieke opleiding (afstudeerrichting radio en nieuwe media) technische zaken op een heldere en eenvoudige manier uitleggen. Zijn jarenlange schrijfervaring voor onder meer Computer Idee geeft u al snel de ‘aha-erlebnis’ waar u wellicht al zo lang naar op zoek was. En wordt het dan toch allemaal wat ingewikkeld, dan loodst hij de lezer snel en zeker langs eventuele barrières en valkuilen. De boeken van Ronald vind je hier.