Werner Pellis schreef een prachtig boek vol schitterende foto’s over huwelijksfotografie: Focus op Fotografie, Huwelijksfotografie. Het fotograferen van een trouwerij doe je niet zo maar. Het vergt een goede voorbereiding van de fotograaf, die zijn of haar techniek tot in de puntjes moet beheersen. Werner vertelt in het boek aan de hand van zijn eigen ervaringen hoe je je voorbereidt op zo’n huwelijksreportage, wat voor apparatuur je nodig hebt en wat je op zo’n dag kan verwachten. Daarnaast besteedt hij aandacht aan de zakelijke aspecten van het vak. Voor het boek interviewde Werner 8 top-huwelijksfotografen die elk in hun eigen stijl een huwelijk vastleggen, uitgebreid geïllustreerd met hun foto’s. Wij spraken Werner over het boek en over het werk van een huwelijksfotograaf.
Inspiratie en informatie
Iedere fotograaf heeft in zijn leven wel eens een huwelijk gefotografeerd. De een vindt het leuk, de ander vindt het een zware klus. Je moet er volgens mij speciale eigenschappen voor hebben…
Werner Pellis: ‘Het is een vak. Fotografen denken daar wel eens heel licht over. Toen ik er mee begon zeiden sommige fotografen tegen me: dat doe ik allang niet meer, zo’n beetje alsof ze dit gedoe al ontstegen waren. Volgens mij is het fotograferen van huwelijken heel waardevol om te doen. Je moet er wel bepaalde eigenschappen voor hebben. Sociaal vaardig zijn is er eentje van. Je moet met het bruidspaar en de andere mensen op het huwelijk kunnen omgaan. In bepaalde situaties op de dag zul je de leiding in handen moeten kunnen nemen. Als je bijvoorbeeld bepaalde foto’s moet maken die je met het bruidspaar hebt afgesproken en het loopt anders dan gedacht, dan moet je ook flexibel kunnen zijn. En het is belangrijk dat je dat op een goede manier kunt communiceren: als jij stress hebt, dan moet het voor het bruidspaar nooit merkbaar zijn. Het is voor hun een feestelijke dag. Mijn ervaring bij het fotograferen is dat het meestal niet zo loopt als je hebt gepland.’
‘In het begin was ik ook nerveus als ik een huwelijk moest fotograferen, maar op een gegeven moment vind je het helemaal niet meer stressvol. Door je ervaring weet je hoe zo’n dag verloopt. Ook al zijn de lichtomstandigheden telkens anders, daar moet je mee om kunnen gaan. Dat hoort ook bij je skills: je moet je de fotografische techniek optimaal beheersen. Mensen die voor het eerst een huwelijk fotograferen, missen natuurlijk ervaring. Het is de bedoeling dat het boek je daarbij kan helpen. De foto’s in het boek kunnen je inspireren, de informatie uit het boek bereid je op dit soort fotografie voor.’
Hoe ben jij begonnen? Ben je – zoals zoveel fotograferen – voor het eerst gevraagd omdat je zo leuk fotografeert?
WP: ‘De eerste keer werd ik gevraagd toen ik net 20 was, door mensen die ik kende. Inderdaad, omdat ik fotografeerde. Ik had een analoge Minolta, waar ik alles handmatig van moest instellen: scherpstellen, belichting enzovoort. En ik had maar één camera bij me. Ik had zelfs geen extra set batterijen bij me! Heel naïef, onder het mom van: alles gaat toch wel goed. Het ging ook allemaal goed. De tweede bruiloft was van een broer van mij. Ik was me inmiddels iets bewuster van de problemen die ik tegen zou kunnen komen. Ik zat toen al op de fotografieopleiding, dus ik deed ook al andere opdrachten. Bij die tweede bruiloft had ik de nacht ervoor niet geslapen omdat ik nerveus was, en de nacht na de bruiloft ook niet, omdat ik wilde weten of mijn films goed waren belicht en ontwikkeld. Het is toch je eigen broer en als het niet goed was gegaan moest ik dat natuurlijk nog jarenlang horen. Het was gelukkig allemaal goed gegaan.’
Er zijn valkuilen die je moet vermijden…
WP: ‘Je moet zorgen dat van alles reservemateriaal bij je hebt. Batterijen, geheugenkaartjes, in ieder geval twee camera-body’s. De grootste valkuil is toch, dat je niet precies van te voren weet wat er die dag gebeurt en dat je niet goed voorbereid bent. Hoe beter je je voorbereidt, hoe minder stress je ervaart en hoe minder je voor onverwachte gebeurtenissen komt te staan. Je hebt bij huwelijken momenten die je meteen goed moet hebben en die je niet kunt overdoen. Daarbij moet je continu alert zijn. Voorkom daarom vooral dat je gaat stressen, want als je dat doet ben je minder scherp.’
Wel of geen groepsfoto’s?
In een van de boeken van Scott Kelby geeft hij tips voor het fotograferen van huwelijken. Hij zegt bijvoorbeeld: laat die groepsfoto’s maar zitten, daar kijkt later niemand meer naar. Daar denk jij anders over…
WP: ‘Gert Huygaerts, een van de fotografen die ik voor het boek hebt geïnterviewd, zegt daar iets over in het boek: Ik heb het wel eens meegemaakt dat een stel tegen me zei dat zij de groepsfoto’s echt niet nodig vonden en dat ik er toch op aangedrongen heb. Twee weken later stierf er een oma. Ze lieten me achteraf weten dat ze heel blij waren dat ik er toch op had aangedrongen, anders hadden ze die foto niet gehad. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik bespreek het altijd van te voren met het bruidspaar en als die groepsfoto’s willen hebben, dan maak ik die. Die foto’s worden steeds meer waard, omdat er op een gegeven moment mensen op die groepsfoto’s staan die er niet meer zijn.’
Ik las in je boek over twee fotografen die speciaal voor die huwelijken analoog zijn gaan fotograferen. Waarom?
WP: ‘Het is speciaal, het resultaat van analoge fotografie ziet er toch anders uit dan het resultaat van digitale fotografie. Je krijgt écht een ander soort beelden. Er is een publiek dat graag dat soort beelden wil en dat er geld voor over heeft. Tenslotte is dit soort werk veel bewerkelijker dan digitaal werk. Deze fotografen laten het eerst ontwikkelen en daarna scannen, zodat ze het uiteindelijk digitaal hebben. Alexandra Vonk en Gert Huygaerts doen dat voor hun klanten. Ze fotograferen veel voor Amerikanen en Aziaten die voor hun huwelijk naar Europa komen. Die zoeken die oude Europese landgoederen op, en dan hoort die analoge fotografie er ook bij.’
De zakelijke kant van het vak
In je boek besteed je ook aandacht aan de zakelijke kant van de huwelijksfotografie.
WP: ‘Ik schrijf in het boek inderdaad ook over hoe je dingen aan de man brengt. Een directeur van een fotovaklab zei ooit tegen me: ‘Als je een bakkers- of een slagersopleiding doet dan wordt naast het snijden van het vlees of het bakken van het brood elke dag ook verteld hoe je het moet verkopen. In fotografieopleidingen wordt er op de laatste lesdag van de opleiding in een half uurtje nog even aandacht aan besteed dat je al die mooie beelden die je maakt ook nog moet verkopen.’ Toen ik zelf mijn opleiding volgde, eind jaren negentig, gold dit zeker. Nu denk ik dat er in heel wat opleidingen wel wat veranderd is. Bij BeeldCentrum fotografieopleidingen (het bedrijf van Werner. H.F.) is ondernemerschap één van de pijlers van de opleiding. Tenslotte heb je er niets aan als je prachtige foto’s maakt, maar er geen publiek voor vindt. Er zijn heel wat fotografen tegenwoordig en het is leuk als je hele mooie foto’s kunt maken, maar je moet ze ook aan de man brengen. Er zijn veel mensen die denken dat beeld zo maar beschikbaar moet zijn. Die vergeten dat er werk en waarde achter zitten. Je moet als fotograaf voor jezelf opkomen, zodat je een eerlijke boterham kunt verdienen..’
Hoe is de markt voor huwelijksfotografie?
WP: ‘Die is wel concurrerend. Er zijn heel veel fotografen. Ik denk wel, dat als jij een heel uitgesproken niche hebt en je kiest voor een heel speciale stijl, dan kun je daar een prima bestaan in opbouwen. Je moet je onderscheiden van je collega’s. Alle fotografen die ik heb geïnterviewd voor het boek hebben wel iets wat zich onderscheid van de anderen, waardoor ze succesvol zijn in hun vak.’
We hebben de meeste vragen wel gehad. Ik vraag nog even aan Werner wat een ‘ouderalbum’ is, daar las ik over in het boek. Hij lacht en legt uit dat een ouderalbum een klein album is voor bijvoorbeeld de wederzijdse ouders en vrienden en vriendinnen van het bruidspaar. Een album dat je extra kunt aanbieden naast het ‘grote’ album voor het bruidspaar zelf. Werner zegt: ‘Ik weet dat bij fotografie commercialiteit vaak gezien wordt als iets dat niet hoort bij het ‘kunstenaarsschap’ van de fotograaf. Het wordt soms gezien dat je zoveel mogelijk aan een bruidspaar wilt verkopen. Je kunt het beter zo zien: een ouderalbum is een product waar het bruidspaar en de familie heel blij mee zijn. Uiteindelijk maak je iets voor hen waar ze zelf niet aan gedacht hadden en het leuke is dat jij er extra door verdient. Iedereen blij dus. Dat is het mooie van ons vak: we maken iets moois voor de klant en mensen hebben daar geld voor over en ze worden er ook nog eens gelukkig van. Bruidsparen die met tranen in de ogen naar hun huwelijksfoto’s kijken… wat is er nou mooier? Het is super dankbaar om dat te mogen doen.’
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
