De zelfrijdende auto lijkt een droom die een steeds grotere kans – grenzend aan zekerheid – heeft om werkelijkheid te worden. Maar er blijkt ook een duistere kant aan al dat moois te zitten…
Op zich is een zelfrijdende auto niet zo’n heel gek idee. Denk eens aan een slaapverwekkende rit richting Berlijn bijvoorbeeld. ‘Immer geradeaus’ gaat uiteindelijk toch vervelen. Als je dan een ‘rij zelf maar’-knop achter de hand hebt kan je wat anders doen onderweg, desnoods slapen. Ook in het stadsverkeer kunnen de kiene karretjes goed van pas komen. Je laat je naar het centrum brengen en stuurt de auto – als die überhaupt nog van jezelf is – weer naar huis. Om je later wanneer je klaar bent met shoppen weer op te laten halen. Allemaal heel mooi, maar voor al dat vernuft is wel een stevige computer nodig. Plus een hele serie aan bijbehorende sensoren voor zaken als positiebepaling en beeldvorming. En precies dat soort onderdelen kunnen een goudmijn vormen voor overheden, maar ook bedrijven die dit soort auto’s gaan verhuren. Heel gevaarlijk dus voor je privacy!
Rijdende recorder
Stel dat jij in je zelfrijdende auto langs een in volle gang zijnde bankoverval rijdt. Kan gebeuren. Normaal gesproken word je dan misschien als getuige opgeroepen, maar echt 100% betrouwbaar is een menselijk geheugen ook weer niet. Een camera met bijbehorende recorder in bijvoorbeeld een slimme auto is dat wel. Alle opgeslagen gegevens van jouw rit langs die bank kunnen in de toekomst dus opgevraagd worden door de politie. Die trouwens ook precies weet dat precies jij op dat tijdstip langsreed. Want alle ritgegevens worden ongetwijfeld ergens centraal opgeslagen. Nou is het op zich geen drama als dat soort zaken voor het oplossen van een overval worden gebruikt. Maar waar ligt de grens? En wie kunnen er bij al die data? Kan jouw baas bijvoorbeeld zien dat je net iets te lang aan een kop koffie hebt staan te lurken onderweg? Of word je tijdens het rijden met ‘gerichte’ advertenties overspoeld? Kan makkelijk, want je hoeft toch niet meer op de weg te letten.
Goed over nadenken, nu al
Het zijn zomaar dingen die zouden kunnen gebeuren. En omdat overheden ongetwijfeld ook wegen- en mileubelastingen willen blijven heffen – zelfs als er ooit 100% schone auto’s komen – kunnen ritgegevens als een soort kilometerheffing makkelijker dan ooit gebruikt worden. Het registrerende karakter is iets waar nu al heel goed over nagedacht moet worden. Gebeurt dat niet en zijn de zelfrijdende auto’s er ‘ineens’ voor iedereen, dan zal er zeker in het begin volop misbruik gemaakt gaan worden van het dataverzamelende karakter. Je kunt een interessant – Engelstalig – stuk over dit thema lezen op deze pagina.
Ronald Smit kan dankzij een combinatie van een elektronica- en een journalistieke opleiding (afstudeerrichting radio en nieuwe media) technische zaken op een heldere en eenvoudige manier uitleggen. Zijn jarenlange schrijfervaring voor onder meer Computer Idee geeft u al snel de ‘aha-erlebnis’ waar u wellicht al zo lang naar op zoek was. En wordt het dan toch allemaal wat ingewikkeld, dan loodst hij de lezer snel en zeker langs eventuele barrières en valkuilen. De boeken van Ronald vind je hier.