Het is weer het eind van het jaar, tijd voor goede voornemens. Heb jij ze ook? Bijvoorbeeld om eindelijk eens wat aan die zwakke wachtwoorden te doen? Een wachtwoordmanager om hulp vragen? Beginnen met tweestapsverificatie? Wat meer te leren over je camera of over de software waarmee je je foto’s bewerkt? Ik begin maar eens met het opschonen van mijn digitale abonnementen.
Voor de aardigheid zocht ik op Goede Voornemens bij Google. De top 5-voornemens van 2015 waren: afvallen, je minder druk maken, meer te sporten, minder snoepen en zuiniger met geld omgaan. Wat meer sporten stond ook wel op mijn lijstje, maar kwam er niet van. Tussen droom en daad, wetten en bezwaren…
Zuiniger met geld omgaan is misschien wel een goed idee. Waar zijn we eigenlijk allemaal op geabonneerd? Daar valt vast nog wel wat te besparen. De twee kranten die we – digitaal – lezen mogen blijven. Blendle mag ook blijven, dat betaal ik automatisch met paypal en daar lees ik – aan de paypal meldingen te zien – vrij veel mee. Op De Correspondent heb ik vanaf het begin een abonnement. Het is een goed initiatief, maar ik lees er vrij weinig in. Jammer dat ik het niet in Blendle kan lezen. Goed voornemen: ik ga er meer inlezen en als dat niet lukt: opzeggen.
The Guardian
Sinds kort heb ik een digitaal abonnement op The Guardian. Eerste veertien dagen gratis, daarna €3,03 voor een Premium Tier Subscription. Een koopje voor iets dat Premium is. Waarom dat slechts € 3,03 kost? Geen idee. Als ik naar de site van The Guardian ga, zie ik dat een compleet digitaal pakket $19,99 per maand kost. Wat ik dan precies krijg voor mijn drie euro, en wat precies het verschil is: ik kan het niet precies vinden. Maar voor dat geld kan ik me er niet echt een buil aan vallen en mijn abonnement dat ik heb afgesloten via de Google Play Store kan ik er ook weer heel makkelijk opzeggen.
New York Times
Het goed voornemen om mijn digitale abonnementen eens tegen het licht te houden, kwam doordat ik op Facebook bij goede vriend Henk Gianotten las dat het opzeggen van een digitaal abonnement op de New York Times nog niet zo eenvoudig was. Je moest er zelfs voor opbellen! Opbellen om een abonnement op te zeggen dat je online had afgesloten door het invullen van een digitaal formulier? Bizar! Maar het ging er natuurlijk allereerst om of ik abonnee wilde blijven. Met de ontwikkelingen in Amerika is het prettig om een goede Amerikaanse krant te lezen. Abonnee blijven dus, maar wat betaal ik eigenlijk voor dat abonnement? Ik kijk bij mijn creditcard-afschrijvingen en zie dat dat $20,- per maand is. Niet mis voor een abonnement dat ik in de app alleen op mijn Nexus-tablet mag lezen, maar niet op mijn telefoon en ook niet op mijn iPad. Ik kijk bij de digitale abonnementen die ze bij NYT op de site aanbieden. Een ‘Basic’ abonnement kost €1,10 per week, ongeveer €5,- in de maand dus en dat biedt dan ongelimiteerde toegang tot de NYT en de verschillende apps. Daar hoef ik verder niet over na te denken: dat wil ook. Ben ik al jaren een dief van mijn eigen portemonnee? Ik begin me langzaam op te winden. Nee, ik had me dit jaar niet voorgenomen me minder druk te maken. Ik voel me opgelicht door NYT. Ik ga nu mijn abonnement opzeggen. Grrrrr…
Voor het opzeggen van mijn abonnement kom je echt terecht bij een telefoonnummer. Dat ga ik dus niet bellen. En ik ga ook niet mailen naar help@nytimes.com. Ik vind een ander mailadres: unsubscribe@nytimes.com. We zullen zien wat er van komt. Nu eerst alle recepten die ik uit de goede kookrubriek van de NYT heb bewaard printen voor ik er niet meer bij kan.
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
Uiteindelijk kreeg ik – na vele e-mails – een mededeling dat ik de NYT ook via een nummer in Nederland kon bellen om mijn abonnement telefonisch op te zeggen. Natuurlijk belde ik – via allerlei schakelingen en pieptoonveranderingen – naar een servicedesk ergens in Pakistan of India. Ze wilden – op mijn vraag of ik met NYT-medewerkers of outsourceslaven sprak – geen verdere informatie verstrekken. Ondertussen hou ik het digitale Mastercard overzicht goed in de gaten want de medewerker van mijn bank adviseerde om maar weer een terugstortingsformulier in te vullen. Volgens hem zouden vele Amerikaanse bladen gewoon doorgaan met het belasten van creditcards omdat het terugstorten van bv slechts 11 dollar teveel moeite zou kosten. Je moet immers een formulier met de hand invullen (2016!) en met de juiste geprinte bijlagen opsturen naar het servicecentrum. Dat is blijkbaar voor veel klanten teveel moeite dus blijven ze betalen. Dat de NYT je verplicht te bellen om op te zeggen is te gek voor woorden. Dat onze banken ons verplichten om de benodigde (desgevraagd toegestuurde) formulieren met de hand in te vullen en te versturen laat zien dat ook zij hun IT beslist niet op orde hebben. Dat er de komende jaren nog veel administratieve medewerkers uit moeten is – volgens mij – dus niet verwonderlijk.
En eens – in de verre toekomst – kan ik mijn elektronisch ingevulde PDF online naar de bank sturen. Of via een formulier online invullen mét de mogelijkheid een PDF toe te voegen. Als je John Warnock zijn PDF-strategie naleest zouden overheden, banken én bv verzekeraars al ruim 10 jaar geleden die faciliteiten kunnen bieden. Zouden kunnen…..
@Henk Gianotten: Mijn mailtje aan unsubscribe@nytimes.com was succesvol. Ik kreeg na een paar uur antwoord. Een bevestiging van mijn opzegging, dat ik per 1/17/2017 geen abonnee meer ben. Als ik nog verdere hulp nodig heb, mag ik ze ook bellen, schrijven ze.
Dat emailadres heb ik wel moeten opgraven uit allerlei informatie over het abonnement. Ze willen blijkbaar graag dat je opbelt, zodat ze je een nieuwe aanbieding kunnen doen, maar opzeggen per mail blijkt toch mogelijk.