Deze maand geen boek van de maand maar een auteur van de maand: Scott Kelby. November 2017 is bij Computer Creatief Scott Kelby-maand. Hij schreef meer dan vijftig boeken, waarvan er bij Van Duuren Media inmiddels 5 verschenen zijn. Zijn nieuwste boek – Het grote flitserboek – is in december verschenen. In deze blogpost vind je een tip uit Het grote flitserboek over het flitsen met high-speed sync. Een bespreking van het boek vind je HIER. Meer over Scott Kelby en voorproefjes uit zijn Nederlandse boeken vind je op www.scottkelby.nl. (H.F.)
De snelste sluitertijd met high-speed sync
Het geheim achter het krijgen van een onscherpe achtergrond met flitsen buitenshuis is om je sluitertijd zodanig te verhogen dat je kunt fotograferen met een zo ver mogelijk geopend diafragma, zoals f/2.8 of zelfs f/1.8 (in combinatie met een mooie zoomlens, zoals een 120mm of een 200mm). Het zorgt voor een zachte, onscherpe achtergrond. Het probleem is dat we op een heldere, zonnige dag een diafragma van f/11 of f/16 moeten gebruiken om de juiste belichting te krijgen. Daardoor wordt de hele achtergrond scherp en dat is voor portretten op locatie op z’n minst niet zo geweldig. De oplossing? High-speed sync, waardoor je de snelste sluitertijd te gebruiken die je maar kunt wensen (in plaats van dat je beperkt wordt tot maximaal 1/250). Nu kun je een echt grote diafragmaopening, zoals f/2.8 gebruiken.
High-speed sync niet standaard
Waarom staat deze niet standaard aan? Omdat het inschakelen van high-speed sync door je batterijen vreet als een bever door een katoenplant (en dat, mensen, is een veel te weinig gebruikte metafoor tegenwoordig. #jammer). High-speed sync (je schakelt het in via het flitsmenu) vreet vermogen en dat vreet weer batterijen. We schakelen het dus alleen in wanneer we het nodig hebben (en wanneer we extra batterijen bij de hand hebben). Maar je kunt nu, wanneer je flits gebruikt, je sluitertijd opschroeven tot 1/1000, 1/2500, eigenlijk tot wat je nodig hebt om de gewenste grote diafragma-openingen en daarmee de zachte, onscherpe achtergronden te krijgen. Er kleven nog twee nadelen aan het gebruik van highspeed sync: (1) je verliest ongeveer een volle stop vermogen van je flitser en (2) het licht reikt lang niet zo ver als normaal (high-speed sync is eigenlijk niet één lichtflits, maar een supersnelle reeks lichtflitsen achter elkaar). Daarom gebruiken sommige professionals om meer licht en afstand te creëren een bundel van meerdere flitsers die vanuit dezelfde positie tegelijkertijd afgaan. High-speed sync is dus geweldig wanneer je het nodig hebt, maar het heeft ook zo zijn nadelen, net als alles in het leven (nou ja, behalve pizza dan. Pizza’s hebben geen nadelen. Ze zijn waarschijnlijk uitgevonden door eenhoorns).
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
