Onlangs vroeg collega Ronald Smit wat ik dacht dat de ideale – niet overdreven – grootte van de SSD in een MacBook Air zou moeten zijn. 128GB? 256GB? Ik mompelde dat ik 512GB in mijn iMac had, maar dat die schijf behoorlijk vol begon te lopen. Hij kwam met een rekensom waarbij de uitkomst was dat 256GB echt wel genoeg moest zijn. Lang verhaal kort: de volgende dag begint mijn iMac me te waarschuwen dat mijn opstartschijf bijna vol is en dat ik daar wat aan moet doen. Hoe leeg je een volle opstartschijf in macOS?

SSD-Schijf vol!

In macOS kun je bij de Systeeminformatie bij Opslag kijken wat er precies allemaal ruimte op je schijf in beslag neemt. Een maand of wat geleden had ik mijn Lightroom Catalogus – 116GB – al van de interne harde schijf naar een externe schijf verplaatst om ruimte vrij te maken. Die vrijgekomen 116GB waren blijkbaar razendsnel volgeplempt met bestanden. Terug naar Opslag in de Systeeminformatie. Eigenlijk stond boven de streep – Documenten, Programma’s en Prullenmand niet veel bijzonders. Het bijzondere was de info bij Systeem. Dat nam zo’n 330GB in beslag. Huh?

Time Machine local snapshots

Daar ging ik op googlen! System macOS Mojave takes more than 300GB. Google vond daar heel veel informatie over. De meest gehoorde klacht/oplossing ging over Time Machine local snapshots, stukken Time Machine-opslag op de interne harde schijf. Die konden veel ruimte in beslag nemen en zo je harde schijf vol laten lopen. Ik vond allerlei commando’s om in de Terminal toe te passen om van die snapshots af te komen. De Terminal gaf echter aan dat bij mij helemaal geen snapshots aanwezig waren om te wissen. Probleem dus niet opgelost. Wat nu?

Volle opstartschijf? Een obese bibliotheek!

Ik keek bij de bestanden in de Bibliotheek en het Systeem. De Bibliotheek was enorm obese: meer dan 300GB. In deze Bibliotheek zaten wat bestanden te veel, maar waar? Ik kon natuurlijk elke map aanklikken en met Toon Info kijken hoe groot de map was, maar met meer dan 60 mappen had ik daar niet veel trek in. Nu was me van mijn eerdere zoektocht bijgebleven dat er een applicatie bestond die snel je schijf analyseerde en aangaf waar de grote bestanden en mappen zich bevonden: OmniDiskSweeper. Nu vertrouw ik niet elk advies en checkte over de veiligheid van deze tool. Ik kon er niets slechts over vinden. Dus kom maar op OmniDisksweeper!

Damn you, Lima!

Bij het verwijderen van bestanden uit je Bibliotheek moet je natuurlijk goed oppassen. Het verwijderen van een verkeerd bestand of map kan een applicatie onbruikbaar maken. Bij mij was het probleem snel duidelijk en niet gevaarlijk om op te lossen. Er zat een map in met de naam Lima, met duizenden foto-bestanden die tijdens het importeren van foto’s in Lightroom daar werden geplaatst. Ik had ooit bij het importeren die Limaschijf – een soort van NAS-schijf in mijn netwerk – aangewezen als back-uplocatie tijdens het importeren van foto’s in Lightroom. Naar een schijf in het netwerk om precies te zijn, niet naar een map op mijn interne harde schijf.

Omnidisksweeper

Ik gooide de map weg en had weer meer dan 300GB vrij. Ik ontkoppelde de nutteloze Lima van mijn router en klaar was Kees. Dit was natuurlijk een zeer particulier probleem. Misschien is het enige dat je van deze blogpost kunt onthouden dat je vanuit Apple-menu > Over deze Mac > Opslag > Harde schijf > Beheer kunt kijken hoe het met de opslag op je harde schijf staat. Zie je rare dingen die je niet een-twee-drie kunt oplossen dan kun je met OmniDisksweeper nog eens goed bekijken waar die grote bestanden zich precies bevinden.

Hans Frederiks

Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.