Als er iemand is die je een autoriteit op het gebied van Lightroom en Photoshop kunt noemen dan is dat wel Scott Kelby. Kelby schrijft al die prachtige boeken over Lightroom en Photoshop. Hij geeft seminars over Lightroom. Hij heeft er een blog over én hij heeft Lightroom Magazine, een tijdschrift over Lightroom. Op dat blog publiceerde hij het redactioneel van het maartnummer van Lightroom Magazine. Het behandelde Lightroom Classic, Lightroom (de cloud-versie) en de angst dat Adobe op een gegeven moment met Lightroom Classic zou stoppen.En misschien is het tijd voor een verandering van de naam van Lightroom Classic. Omdat ik het wel een interessant verhaal vond, citeer ik er in deze blogpost wat stukken uit.
Een ondergeschoven kindje
Als het over Lightroom en Photoshop (en fotografie natuurlijk) gaat, dan is Scott Kelby best wel een autoriteit. Hij is – denk ik – voor Adobe ook belangrijk omdat hij wereldwijd het evangelie van deze applicaties verkondigt. En ook – denk ik – dat hij regelmatig contact heeft met mensen van Adobe over die applicaties. Hij heeft misschien wel een beetje invloed. Of dat werkelijk zo is weet ik natuurlijk niet zeker; het zou zomaar kunnen. En misschien – heel misschien – heeft zijn redactioneel een beetje invloed op de productmanagers van deze applicaties. Zijn redactioneel – naar aanleiding van de nieuwe versies van Lightroom – gaat over de angst van gebruikers dat Lightroom Classic het ondergeschoven kindje is van Lightroom in de cloud. Lees verder Scott Kelby en de naam van Lightrooom Classic→
De Brave-browser blijkt het braafste jongetje uit de klas te zijn wat privacy betreft. En het vernieuwde Edge – niet geheel onverwacht – de grootste stiekemerd qua ongevraagd datadelen.
Elke browser zendt diverse gegevens terug naar de makers ervan. Deels is dat noodzakelijk om bepaalde functies te kunnen laten werken, deels zijn het diagnostische gegevens. Deze laatste categorie is echter helaas nogal ruim van begrip. In principe zijn die diagnostische gegevens bedoeld ter verbetering van een product, ze worden bijvoorbeeld doorgestuurd na een crash van je browser. Of wanneer er intern iets anders ‘geks’ wordt gedetecteerd. Probleem is alleen dat veel browserbakkers ook allerlei privacy-gevoelige gegevens onder de noemer diagnostiek laten vallen. Denk aan het doorsluizen van bezochte websites, zoekopdrachten, klikken op links en meer. Dat is duidelijk een slechte zaak. Veel browsers bieden de optie om deze telemetrie uit te schakelen (maar het staat na installatie wel standaard aan…), de nieuwe op Chrome gebaseerde Edge-browser van Microsoft echter niet. Helaas is dat ook meteen de meest agressieve doorsluizer van privacygevoelige gegevens. De Brave-browser is de beste keuze wat privacy betreft. Dat blijkt uit een uitgebreid onderzoek (pdf’je alhier, of lees het bericht van ZDNET). Lees verder Brave-browser het meest privacy-vriendelijk→
Rob de Winter is een Adobe Certified Instructor, ontwerper, fotograaf én muzikant. Zo staat het nu op zijn site. Er ontbreekt nog een ding: schrijver. Rob is de schrijver van het boek Photoshop Masters dat eind deze maand bij Van Duuren Media verschijnt. We spraken met Rob over het boek dat vol staat met interviews met die Photoshop Masters en met inspirerende Photoshop-tutorials.
Vormgever, docent, fotograaf, muzikant en schrijver
Je bent vormgever, docent, fotograaf, muzikant en schrijver. Wat heb je voor achtergrond? Rob de Winter: ‘Ik ben begonnen op de pabo en ik speelde in die tijd ook al in bandjes. Voor een van die bandjes moest iets vormgegeven worden en dat vond ik ook wel leuk om te doen. Het lesgeven na de pabo was leuk, maar het gaf mij toch niet genoeg uitdaging. Daarom ben ik een grafische opleiding gaan doen en ben ik uiteindelijk voor mezelf begonnen. Als vormgever zit je echter meestal in je eentje te werken en dat vond ik weer niet zo leuk. Ik miste ook die didactische kant en uiteindelijk ben ik gaan lesgeven in Adobe-software en grafische vormgeving.’
Wat zit er in mijn netwerk? Op die vraag weet de app Fing (Android en iOS) het gedetailleerde antwoord. Speur ongewenste apparaten op, of achterhaal het adres van de webinterface van je nieuwe slimme lamp!
Op zolder staat een printer. In de hobbykamer ook nog eentje. En ach ja: op de kamer van dochter- of zoonlief ook nog eentje. Allemaal verbonden met het thuisnetwerk. En verder zijn er nog die slimme lampen, de ijskast, de tv, de… Ehm, ja, wat nog meer eigenlijk? Als je snel en precies wilt zien wat er zoal aan netwerkapparatuur in huis gebruikt wordt is er de app Fing (voor iOS en Android). Deze app doorzoekt je netwerk en maakt een lijst van alle aan het netwerk gekoppelde (en ingeschakelde…) apparatuur. Handig is daarbij dat het IP-adres getoond wordt, zodat je desgewenst snel verbinding met de bijvoorbeeld de webinterface van een apparaat kunt maken. Ook toont Fing de door het apparaat ondersteunde communicatieprotocollen. Kortom: het ultieme antwoord op de vraag ‘Wat zit er in mijn netwerk?’! Lees verder Wat zit er in mijn netwerk? Fing weet het!→
Het is erg oppassen geblazen met de aanschaf van USB-C kabels om ellende te voorkomen. Kies de juiste USB-C kabel! Wat nog niet zo makkelijk is, helaas…
Een USB-C kabel, hoe moeilijk kan het zijn om het juiste exemplaar te vinden? Kies er eentje met een C-connector aan beide kanten, of een traditionele met een platte USB-A plug aan de ene en een USB-C plug aan de andere en gáán. Niet dus. En dat heeft alles te maken met de complexe standaard die USB-C blijkt te zijn, een verborgen chip ín de kabel en de bedrading die het verschil maakt tussen strooptrage 480 Mbps USB 2-snelheid of de gewenste 5 of 10 Gbps die je verwacht van USB 3 én C. Lang geleden schreven we al eens over de ellende rondom USB C kabels, in de verwachting dat het kinderziekten zouden zijn. De chaos is echter mede dankzij snellaadmogelijkheden van apparaten, beknibbelende fabrikanten die het zo nauw niet nemen met de specificaties (of gewoon een draadje willen besparen) onoverzichtelijker dan ooit. En je loopt zelfs het risico – nog altijd – om de USB-chip op het moederbord van je pc of laptop kapot te maken bij gebruik van de verkeerde kabel. Kortom: kies de juiste USB-C kabel om problemen te voorkomen. Lees verder Kies de juiste USB-C kabel→
En ineens was het daar. Na inloggen verscheen een schermvullend venster met daarin allerlei voordelen van diverse Microsoftdiensten uitgelegd. En of ik maar even het een en ander wilde gaan gebruiken. Wég met die Windows advertenties, graag!
Een dergelijk schermvullend beeld direct na het inloggen wekt vanzelfsprekend irritatie op. Zéker als je bedenkt dat het hier om een verkapte push richting een Microsoft-account gaat. Of beter: het aloude (nu verkapte) gedram om bij Windows in te loggen met je Microsoft-account. Dat is om duizend-en-één (privacy)redenen geen goed idee. Althans, niet voor jou als eindgebruiker maar wel voor Microsoft. Het bedrijf kan daardoor immers nauwgezet in de gaten houden wat je zoal uitspookt met je systeem, welke software je gebruikt en hoe lang, welke websites je bezoekt en ga zo maar door. Zie je dit venster ook eens verschijnen, klik dan nergens op, behalve direct op de link Overslaan links onderin beeld! Gelukkig blijkt dit soort reclame – want dat is het natuurlijk – wel uitschakelbaar. Maar de opties zitten her en der verstopt. Deze had ik zelf overduidelijk even over het hoofd gezien. Lees verder Wég met Windows advertenties→
Personal branding voor fotografen is een boek dat elke fotograaf helpt om zijn werk en merk te promoten en daar een winstgevend bedrijf van te maken. We spraken met de auteur Maurice Jager. In zijn dagelijks werk maakt hij foto’s van zijn klanten voor op hun website en social media. Hij helpt hen om een persoonlijk verhaal te vertellen. Deze strategie maakt hij met het boek beschikbaar voor fotografen.
Maurice Jager.
Waarom heb je het boek geschreven? ‘Omdat ik vaak hoor dat fotografie geen lucratief beroep meer is, maar ik in de praktijk heb gemerkt dat dit niet klopt. Je kunt wel degelijk nog in je levensonderhoud voorzien als fotograaf, maar dan moet je werk op de juiste manier onder de aandacht worden gebracht. Je kunt de mooiste foto’s maken, maar als niemand ze ziet, gebeurt er niets en dan blijf jij zitten waar je zit. Als je ervan droomt om meer met je werk te doen, heb je mensen nodig die het mooi vinden. Volgers, fans en uiteindelijk klanten die met jou willen samenwerken. De mogelijkheden om een netwerk op te bouwen via internet en social media zijn tegenwoordig overweldigend. Ik wil fotografen helpen om daar de juiste weg in te vinden.’
Hoe help je fotografen daarmee? Mijn methode bestaat eruit dat ik fotografen zichzelf laat onderzoeken en bevragen om zo tot een eigen verhaal te komen dat aanslaat bij je doelgroep. In het boek beantwoord ik deze vragen: Hoe zorg je ervoor dat je wordt gezien? Hoe kom je boven het maaiveld uit? Hoe krijg je fans? Hoe krijg je klanten? En hoe verdien je een inkomen met wat je het leukst vindt om te doen? Ik laat je zien hoe elke fotograaf een persoonlijk verhaal om zijn merk kan bouwen dat recht uit het hart komt.
Waarom heb je voor het boek tien fotografen geïnterviewd? Omdat zij door het vertellen van een persoonlijk verhaal hun bedrijf zeer succesvol hebben gemaakt. Zij leggen uit hoe zij hun merk zo hebben opgebouwd dat zij er gelukkig van zijn geworden en gemakkelijk van hun fotografie kunnen leven. De mensen die ik heb geïnterviewd zijn: John DeMato, Peter Hurley, Humberto Tan, Lieke Anna, Pratik Naik, Dani Diamond, Clay Cook, Emily Teague, Glyn Dewis en Tony Taafe. Zij vertellen hoe zij volgers hebben gegenereerd en daaruit klanten hebben gekregen. Je kunt hun manier toepassen op jouw werk en situatie. Als je leert zien waar je hart ligt en je bouwt daar een persoonlijk verhaal omheen, ligt een leven waarin je mag doen wat je het leukst vindt, binnen handbereik. Daar kun je niet gauw genoeg mee beginnen.
PERSONAL BRANDING VOOR FOTOGRAFEN
Het boek verschijnt op 25 maart 2020 en is tot die tijd te bestellen met korting (24,99 in plaats van 29,99)
Zo op het eerste gezicht maken smartphones prima foto’s. Toch is de fotokwaliteit van smartphones niet een kwaliteit die je kunt vergelijken met een spiegelreflex of zelfs compact camera.
Smartphones maken tegenwoordig schitterende foto’s. De kwaliteit wordt daarbij vooral behaald uit ‘computational photography‘; met name Apple en Google zien dit – waarschijnlijk terecht – als de toekomst van fotograferen. Althans, als het gaat om smartphones en andere ultra-compacte camera’s. Daar heb je namelijk met nogal wat uitdagingen te maken. Ten eerste is er natuurlijk de kleine lens, die simpelweg minder licht opvangt dan een groter exemplaar. Ook de miniatuur beeldsensor is en blijft een geval apart. De lichtgevoelige pixels daarvan zitten zo dicht op elkaar dat ruis onvermijdelijk is. Op zich is het al een mirakel dat ’t allemaal zo mooi werkt! Het achteraf bewerken van foto’s geschoten met en smartphone is echter bittere noodzaak. Als eindgebruiker merk je daar tijdens het fotograferen gelukkig niets van: razendsnelle speciaal daarvoor geoptimaliseerde processors doen al dat stevige rekenwerk in realtime. Daarbij wordt bijvoorbeeld ruis verminderd en foto’s voor het menselijk oog zo aantrekkelijk mogelijk gemaakt. De fotokwaliteit van smartphones lijkt dan ook vergelijkbaar met die van veel duurdere camera’s. Lees verder Fotokwaliteit van smartphones→
Met Raw-bestanden van 50 MB of meer die de huidige camera’s produceren loopt een harde schijf snel vol. Het was daarom weer een keer zover: de harde schijf waarop ik mijn foto’s back-up was bijna vol. Het was tijd voor een nieuwe harde schijf met meer opslagruimte. Die nieuwe harde schijf moest ruimte zat hebben en moest de basis-harde schijf worden voor al mijn foto’s. Een andere harde schijf moest gaan dienen als back-up-schijf. Dat betekent veel geschuif met bestanden. Het belangrijkste: maak Lightroom Classic niet in de war met al dat geschuif met bestanden!
Altijd ruimtegebrek op een harde schijf
De back-up schijf voor al mijn foto’s liep vol, dus was het tijd voor een nieuwe harde schijf. De basisschijf, de schijf waarop al mijn foto’s staan en waarop de foto’s bewerk is 8TB. De back-up-schijf is ook 8TB, maar bevat ook de back-up van mijn muziek en nog wat andere dingen. Op de basisschijf was nog ruimte genoeg voor een jaar of wat nieuwe foto’s (1,5TB), de back-up-schijf had nog maar 100GB, dus het zou niet lang duren voordat die vol was. Lang verhaal kort: ik kocht een 12TB My Book Duo externe schijf, voor opslag en bewerken van de foto’s. Alle foto’s van de oorspronkelijke basisschijf moesten daarom gekopieerd worden naar die nieuwe schijf. De oude basisschijf zou dan de nieuwe back-up-schijf worden, die bevatte toch al alle foto’s. De oude back-up-schijf met al mijn foto’s tot-nu-toe ging dienen als veilige back-up buitenshuis.
7TB aan foto’s kopiëren
Zo gezegd zo gedaan. Het duurde het een tijdje voordat ik de schijven zodanig had geconfigureerd zodat ze op de Mac zichtbaar waren en zo snel mogelijk draaiden. Die nieuwe 12TB schijf heeft als uitgangen: 1 USB-C-poort, 2 USB-3.0 en 3.1 gen 1. Ik ging er vanuit dat de USB-C-aansluiting het snelst was. De schijf was geformatteerd voor Windows en ik kreeg hem in eerste instantie niet op de Mac te zien. Ik downloadde de Mac-software voor deze schijf bij Western Digital en formatteerde de schijf opnieuw. De schijf verscheen op de desktop: het kopiëren kon beginnen. Dat het kopiëren van bijna 7TB aan bestanden een flinke tijd duurt, hoef ik je niet te vertellen: het duurde de hele nacht.
Na het kopiëren stond alles zoals het hoorde: alle foto’s bevonden zich, met de oorspronkelijke indeling in jaren > maanden > dagen, op de 12TB-schijf. Nu moest ik alleen nog aan Lightroom Classic duidelijk maken dat de Bibliotheek de foto’s op die nieuwe harde schijf moest gaan gebruiken. Zoals je hopelijk weet: in de Lightroom-catalogus staan alleen verwijzingen naar de foto’s en niet de foto’s zelf. Ik moest dus Lightroom laten zien waar de foto’s zich bevinden. Zolang jij nog weet waar je foto’s staan, raakt Lightroom ook niet in de war.
Wijs Lightroom Classic aan waar de foto’s staan
Waar zijn de foto’s gebleven?
Waar staan de foto’s? Die staan op die nieuwe schijf, met dezelfde naam en dezelfde indeling. Mijn indeling in mappen is als volgt: Fotoos > De mappen van de jaren > de mappen van de maanden > de mappen van de dagen. Op die nieuwe schijf staan de foto’s in exact dezelfde indeling. Lightroom zoekt dus een map met de naam Fotoos. Ik rechtsklik daarom op de map Fotoos met het vraagteken. Je krijgt een menu met bovenin: Ontbrekende map zoeken… Kies op de nieuwe harde schijf de map Fotoos en – omdat de indeling verder hetzelfde is als op de oorspronkelijke harde schijf – vindt Lightroom Classic meteen alle foto’s.
Wijs de ontbrekende map aan op de nieuwe harde schijf. In dit geval de map ‘Fotoos’.
Wijs ook bij importeren naar de juiste map
Wijs bij importeren ook de juiste map aan.. LaLaCie was de oude harde schijf. De foto’s staan nu op My Book Duo. De plek voor de nieuwe import.
Nog een ding. Vergeet niet bij het importeren van nieuwe foto’s in de import-dialoog van Lightroom de juiste map te kiezen waar je de foto’s wilt importeren. Als Lightroom de schijf niet kan vinden kiest Lightroom zelf een plek om nieuwe foto’s op te slaan en dat is niet de nieuwe harde schijf, maar de map Pictures op de interne harde schijf. Vertel Lightroom dat je de nieuwe foto’s op de nieuwe harde schijf wil bewaren. Maak Lightroom Classic niet in de war!
Meer over Lightroom Classic leren? Bij Van Duuren Media zijn er verschillende boeken die Lightroom Classic behandelen. Ontdek Lightroom Classic van Pieter Dhaeze en Hans Frederiks, de boeken van Scott Kelby over Lightroom of Photoshop en Lightroom Classic voor fotografen Classroom in a book van Adobe. Meer blogposts over Lightroom Classic vind je HIER.
Met de iOS app Spectre maak je in een handomdraai foto’s met lange sluitertijden. Veelal gewoon lekker uit de losse hand! Het geheim? Computational photography, ofwel computer-geassisteerde fotografie.
De iOS app Spectre komt uit dezelfde stallen als het eerder door ons besproken Halide. Het was precies de reden dat we Spectre dan ook maar eens installeerden. Veel apps pretenderen fotografie met lange sluitertijden te bieden, maar in veel gevallen laten de resultaten tamelijk te wensen over. Vandaar dat Spectre ook ietwat argwanend door ons werd gedownload. Enfin, maar eens een stroompje in de buurt opgezocht om vervolgens aan het fotograferen te slaan. En eh: foto’s met lange sluitertijden bij daglicht, is dat zinvol? Jazeker! Je kunt er bijvoorbeeld een mooie beweging van water mee vastleggen. Vandaar even die wandeling richting stromend water. Zonder verdere instellingen van de app blijken al direct prima foto’s geproduceerd te worden. Kwestie van op de ontspanknop drukken, even je smartphone stil houden en klaar. Het ‘computational’ deel mengt vervolgens op een slimme manier een aantal foto’s dat na het tikken op de ontspanknop na elkaar gemaakt worden. Daarbij worden ook eventuele kleine bewegingen van je toestel gecorrigeerd. Het eindresultaat zie je bovenaan dit artikel: haarscherpe rotsen en ‘bewegend’ water. Lees verder Spectre: lange sluitertijden zonder gedoe→
