In het halfduister van de studio van Frank Doorhof vraag ik me vertwijfeld af of ik die flitser toch niet had mee moeten nemen. Ik moet zo het overhandigen van Het Handboek Modelfotografie vastleggen, maar in deze duisternis kan ik echt geen mooie, scherpe foto maken. Mag er een lichtje aan?

Bewogen beweging

Voor ik afreis naar Emmeloord waar de studio van Frank Doorhof zich bevindt, probeer ik mijn kleine flitser – een Godox TT350F – op mijn Fuji X-T2 aan de praat te krijgen. Wat ik ook probeer, er komt geen flitslicht uit. ‘Ach,’ zegt mijn vrouw, ‘je fotografeert altijd bij bestaand licht, dat gaat meestal goed…’ En ach, waarom ook niet, zo’n studio moet toch mooi licht hebben… Maar nu, in die donkere studio van Frank Doorhof vraag ik me af hoe ik dit fotografische probleem moet oplossen. Op mijn verzoek komt er een beetje licht bij, maar op ISO 6400, met een 23mm lens blijf ik bij f/2 op een sluitertijd van 1/20ste seconde steken. Als ik mijn camera keurig stil houd moet dat toch kunnen lukken? Maar dan moeten de hoofdfiguren – Frank Doorhof en Wouter Vermeulen – wel stil blijven staan. Hold that pose! Dat doen ze natuurlijk niet en dus schiet ik bewogen foto’s. Op mijn schermpje op de camera zien de meeste foto’s er bewogen uit, een paar lijken waarschijnlijk – hopelijk – in orde.

Geen prime…

Dan begint Frank met zijn workshop. Het licht gaat weer uit. Hij gaat in het duister alleen maar flitsen. Hij is van het flitsen en ik ben daar niet zo van. Hoewel ik dat vandaag beter wel had kunnen zijn. Mijn keuze voor een ‘prime’ lens is ook niet de zijn, hoor ik hem zeggen. Voor hem is het – op een full frame camera – de 24-70mm. Hij vindt een prime lens iets voor de goedwillende amateur. Ik loop graag door de stad met die 23mm lens op mijn Fuji. En als iets te veraf is voor deze lens, loop ik er naartoe. Travel light. Ik zet nu toch mijn 18-55mm lens (het equivalent voor de 24-70 voor een APS-C sensor) op de de Fuji en maak er nog wat foto’s mee. Als de hoofdfiguren stil staan wordt het wel wat, maar zonder flits blijft het nog steeds te donker.

Schokreductie

Thuis bekijk ik in Lightroom de foto’s van de overhandiging van het boek. Voor het grootste deel zijn ze bewogen, het zijn onscherpe baggerfoto’s. Een paar foto’s zijn wat minder bewogen, een beetje scherp en misschien nog bruikbaar. Had Photoshop niet een filter waarmee je een beetje bewogen, onscherpe foto’s kunt opknappen? Even Googlen… Ja! Het Camera Shake-filter, het Schokreductiefilter. Ik had niet gedacht dat ik me daartoe nog eens zou moeten verlagen. Maar ach, daar zijn de digitale mogelijkheden toch voor? Het worden misschien niet mijn mooiste foto’s, maar beide mannen staan erop met dat boek in hun handen.

Aan het eind van de middag schiet ik een serie prachtfoto’s (vind ik) van mijn kleinzoon bij het raam. Met mooi, zacht, bestaand licht. Toch is het misschien handig om dat flitsertje voor mijn Fuji aan de praat te krijgen. En dan is De Magie van de Kleine Flitser van Frank Doorhof waarschijnlijk iets voor mij. Daarna stort ik me op Het grote flitserboek van Kelby…

Hans Frederiks

Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.