In de hele wereld maar vooral in IT-sferen is men verzot op afkortingen. Het geeft een gevoel van incrowd versus mystiek, voor hen die wèl of níet weten waar een afkorting voor staat. Zo ook bij UX-design. Het begint immers al met die ‘UX’ (User Experience), dat valt mee. Maar al snel kom je afkortingen tegen zoals MVP, MLF, NUF en MoSCoW. Je denkt dan: wat is hier aan de hand, wat mis ik ?

Bij alles wat we maken en wat anderen hopelijk gaan gebruiken – of het nou fysieke producten of digitale diensten zijn – vraag je je af: welke functies en opties moet mijn creatie gaan bieden ? Welke zijn daarbij cruciaal of optioneel ? Waarmee moet ik beginnen ? Om die afwegingen te maken, ga je nadenken of onderzoeken wat een gebruiker blijkbaar hard nodig heeft of kennelijk verwacht. In die fasen komen dergelijke afkortingen boven water.

MVP

Zo staat MVP voor Minimal Viable Product, oftewel ‘wat moet er minstens in zitten om een bruikbare website of app te zijn ?’ Dus zonder een goede uitwerking van die ene functie heeft het hele idee gewoon geen zin. Je zou denken dat zoiets niet voorkomt, maar er zijn voorbeelden genoeg: een mes dat niet kan snijden, een handdoek-haakje waar niets aan blijft haken, een citroen-stampertje dat niet kan stampen.

Ook digitaal sta je er soms versteld van: van een officiële website over de Eikenprocessie-rups die niet eens vertelt wat je tegen de jeuk moet doen, tot de Apple Maps die eigenlijk nooit te vertrouwen zijn.

Er wordt dus volop gestunteld, wat dan heerlijke plaatjes oplevert onder het motto “what were they thinking” of “you only had one job…“

MoSCoW

Een meer uitgebreide benadering noemen we kortweg MoSCoW. Deze intrigerende lettercombinatie staat voor features die je website of applicatie “Must have” (vereist), “Should have” (wenselijk) en “Could have” (eventueel). En over die W is men het nog niet eens. De een zegt dat deze voor “Would” staat, en de ander “Won’t”. In ieder geval krijgt een feature dan de laagste of totaal geen prioriteit, of moet zelfs worden geweerd. Zo zou een social-media app de blits kunnen maken door te stellen dat deze 100% privacy garandeert (een “must”) of opvallen door het besluit dat daar om commerciële redenen minder of geen belang aan wordt gehecht (“won’t”).

NUF, ofwel NNH

Een vergelijkbare aanpak maar met andere criteria gaat schuil onder de afkorting NUF. Je geeft daarbij met een score aan in welke mate een of meerdere voorgestelde features werkelijk “New”(nieuw), “Usable” (nuttig) en “Feasible” (haalbaar) zijn. Deze waarderingen zijn objectiever te bepalen dan de vaak persoonlijkere oordelen bij MoSCoW. Neem bijvoorbeeld de Twitter-app voor de AppleTV. Je zou dan zeggen: “we gaan lekker tweets lezen en sturen”, maar op een TV, met een afstandsbediening ? Dat gaat helemaal niet handig. Het zou een noviteit zijn, en misschien ook wel nuttig, maar qua UX-design en techniek lastig haalbaar.

Je zou volgens MoSCoW wel meer features kunnen eisen of wenselijk achten en er dan hard aan kunnen gaan werken. Maar NUF geeft aan dat de score op haalbaarheid zodanig laag is, dat je daar maar beter niet aan kan beginnen. Dus blijft deze app beperkt tot het lezen van wat kanalen en trends – je kan niet eens inloggen.

MLF

De laatste afkorting is de verrassendste: MLF, de Most Lovable Feature van een app of website. Vaak blijkt dat niet eens de “must” feature te zijn. Voorbeelden ? Wordfeud: leuk dat je erin kan scrabbelen, maar voor veel gebruikers is de chat-functie net zo belangrijk !

Buienradar: fijn dat je kan zien of het regent, maar voordat ik strandwaarts ga wil ik m.b.v. het satellietbeeld zien of er aan de kust wolkenvelden opdoemen óf de zon schijnt. En wat te denken van SMS? Ooit begonnen als een achteloze test-functie voor het signaal van zendmasten en nu een onmisbare levensader voor veel digitale communicatie.

In de fysieke wereld vind ik de saté-prikker een goed voorbeeld van MLF: okay, je moet onhandig je vlees van een stokje wrikken (met gevaar voor vlekken op het tafelkleed en andermans witte hemden). Maar je hebt tenminste wel meteen een tandenstoker bij de hand om die kip-vezels weg te pulken. Waar ik vroeger ook het hoekje van een OV-strippenkaart voor gebruikte – maar we dwalen af. En de kakafonie van afkortingen wordt er eerlijk gezegd ook niet duidelijker op. Daarom is er nu een tegen-actie. Terug naar af: SLC “Simple, Lovable and Complete”, kortweg “slick”. Een website of app die uitblinkt in eenvoud en waar iedereen van houdt.

Tja, dat willen ze allemaal en zo beginnen ze ook vaak. Totdat gebruikers het pareltje ontdekken en dan om méér functies en opties gaan vragen…
En zo is het cirkeltje dan weer rond.

Eerdere afleveringen over UX-Design vind je HIER en HIER.