Wie George Burggraaff is? George Burggraaff is een kijkdier pur sang, verslaafd aan het kijken naar alles wat mooi is, van weidse landschappen met mooie Hollandse luchten tot de wondere wereld van de macro-fotografie met details van bloemen en fruit, hij laat zich altijd leiden door het licht. Het gaat hem daarbij om de schoonheid van vorm en kleur en het oog voor detail, want: ‘Het detail blijkt vaak veel verrassender dan het grote geheel’.
Na 30 jaar exposeren staat het atelier van George Burggraaff vol met juweeltjes, foto’s van series als landschappen, luchten, spanning, water, bloemen, fruit enzovoort. Het overzicht omvat zo’n 200 foto’s, die in de loop der jaren op diverse manieren zijn ingelijst. In de tuin staan ook nog eens 36 buitenfoto’s. Ook zijn er een aantal nieuwe foto’s te zien. Om ruimte te maken voor nieuwe projecten, worden de foto’s met zeer grote kortingen verkocht.
Altijd al een originele foto van George Burggraaff willen hebben? Dit is je kans.
Voor informatie over de foto’s, kijk op de website van George.
Lees HIER het interview dat we met hem hadden nog maar eens na.
Het boek van de maand is ‘Fotograferen met de Canon EOS 60D, 70D, 750D en 760D’ van Pieter Dhaeze. De serie boeken van Pieter over Canon-spiegelreflexcamera’s is bedoeld om je een betere fotograaf te maken. De boeken behandelen de verschillende onderwerpen waar je als fotograaf mee te maken krijgt: hoe je moet belichten, hoe je omgaat met kleur en witbalans, met scherpte in je foto’s enzovoort. In elk hoofdstuk wordt het onderwerp eerst in het algemeen behandeld, waarna, als alles duidelijk is over het onderwerp (bijvoorbeeld Flitsen), er dieper wordt ingegaan over het flitsen met je Canon-camera. Je kunt hier in drie delen lezen en leren over flitsen en het flitsen met je Canon EOS 60D, 70D, 750D en 760D. (HF)
Flitsen is gemakkelijk, maar goed flitsen is niet zo eenvoudig. Want een goed geflitste foto wordt getypeerd door het feit dat het niet direct duidelijk is dat de foto geflitst is. Dus geen rode ogen, geen harde slagschaduw, geen glanspunten of hoge contrasten en een homogene belichting. Om dit met een zekere voorspelbaarheid te bereiken zijn goed gereedschap, voldoende kennis en veel ervaring vereist. Er is zeker geen standaardrecept voor de perfecte flitsfoto en door de vele variabelen is de materie dermate complex, dat er boeken vol over geschreven kunnen worden en zijn. Omdat ervaring een belangrijke rol speelt, behandelen we het onderwerp flitsen redelijk praktisch: wat is de gebruikelijke terminologie, welke type flitsers zijn er en met welke variabelen, waaronder ook accessoires, kan het resultaat gestuurd worden.
Terminologie
Een belangrijke drempel bij het gebruik van flitsers is de onbekendheid met de terminologie. Zonder hier diep op in te gaan, proberen we enkele termen te verduidelijken.
Richtgetal
Het vermogen van een flitser wordt uitgedrukt met het zogeheten richtgetal. Dit is het product van de voorwerpsafstand en het diafragmagetal bij ISO 100. Uit dit verband kan de onderstaande formule worden afgeleid, waarmee het bereik van de flitser kan worden berekend:
• (richtgetal/diafragmagetal) x wortel(ISO/100) = voorwerpsafstand (in meters)
Bereik opsteekflitser met richtgetal 40[table id=1 /]Met deze formule wordt meteen de invloed van enkele belangrijke variabelen beschreven. Hierop gaan we later wat dieper in.
Een foto is goed geflitst als het bijna niet te zien is dat er geflitst is. 1/20s, f/13, ISO 800, opklap flits.
Pieter Dhaeze en ik zijn altijd bezig met het aanpassen en verbeteren van Bewuster en Beter werken met Lightroom, een boek dat inmiddels aan zijn derde versie toe is. Hier alvast een voorproefje uit dit boek over Gezichtsherkenning in Lightroom met het onderdeel Mensen dat vanaf Lightroom 6 en later mogelijk is in deze applicatie.
‘Mensen’ aanzetten
Lightroom CC/6 heeft ingebouwde gezichtsherkenning. Lightroom 6 herkent in foto’s gezichten en kan na enige training de juiste naam bij een gezicht vinden. De gezichtsherkenning in Lightroom heet Mensen. Je kunt Mensen aanzetten door op de knop voor Mensen in de werkbalk te klikken of door de letter ‘o’ te toetsen.
Je kunt Mensen aanzetten door op de knop voor Mensen n de werkbalk te klikken of door de letter ‘o’ te toetsen.
Het koopseizoen is weer begonnen. Kopen we een nieuwe iPhone (de 6s of de 6s Plus), een Apple TV (4de generatie) of de iPad Pro? Allemaal gisterenavond aangekondigd tijdens het media-evenement van Apple in San Francisco.
Over die iPad Pro wil ik het even hebben. Phil Schiller van Apple deed de presentatie van deze nieuwe, grote iPad (12,9 inch) en alles erin en eraan is natuurlijk weer ‘amazing’. Amazing groot, amazing prachtig scherm, amazing licht en amazing snel en zo te zien tijdens de presentatie is deze iPad inderdaad amazing.
Volgens Schiller is het grotere scherm beter voor het kijken naar films, het spelen van games en voor het gebruik als productie-apparaat. De iPad Pro heeft bijvoorbeeld een full-size aanraaktoetsenbord. De iPad Pro is volgens Schiller zo krachtig dat hij beter presteert dan 80% van de laptops die er de laatste 12 maanden wereldwijd zijn verkocht.
Om het een echt productief apparaat te maken zijn er twee extra accessoires te koop bij de iPad Pro: een fysiek toetsenbord (het Smart Keyboard) en een stylus, de Apple Pencil. Met de Apple Pencil kun je mooi drukgevoelig tekenen en de Pencil ‘voelt het’ als je hem schuin houdt en kan daardoor mooie effecten maken. Lees verder Productie maken met de iPad Pro?→
Elke lens heeft een diafragmaopening die bij een foto een betere scherpte en contrast geven dan bij andere diafragma-instellingen van deze lens. Deze plek heet in het Engels de Sweet Spot (Sweet Spot komt naar het schijnt uit de tenniswereld, waarbij de Sweet Spot van een tennisracket de plek is waarmee je de meest effectieve slagen kunt doen). Een Nederlandse term ken ik er niet voor, de zoete plek zullen we maar zeggen.
Een wijd open lens (bij het kleinste getal voor de diafragma) heeft vaak last van aberratie (kleurverschuiving) en een lens met het kleinste diafragma (het grootste diafragmagetal) heeft weer last van diffractie (verstrooiing van het licht op de randen van de diafragma), met als resultaat dat er enige mate onscherpte optreedt. Bij een goede lens hoeft dat niet perse dramatische gevolgen te hebben voor de scherpte en contrast – de lens is gewoon goed en over het geheel goed scherp, maar er zijn dus wel een aantal diafragma instellingen waarbij de lens op zijn best is en net even scherper met een beter contrast dan bij die andere instellingen: de Sweet Spot van de lens.
Het is handig om te weten wat die sweet spot van je lens is. Er zijn wel wat vuistregels voor te geven. Bijvoorbeeld twee stops kleiner dan wijd open zou een sweet spot kunnen zijn, f/8 is ook een veilige keuze. Wil je echt zeker weten wat de sweet spot(s) zijn van een specifieke lens, dan moet je een reeks foto’s maken met de verschillende diafragma-instellingen van die lens. Lees verder Fotografie: zoek de zoete plek van de lens→
In dit tweede deel (zie HIER voor deel 1) gebruiken we Pixels als Picture Elements, de onderdelen waar de afbeelding uit is opgebouwd. Die onderdelen hoeven niet vierkant te zijn of dezelfde kleur te hebben, maar kunnen qua vorm en kleur variëren. We gaan de lettervorm opdelen in kleine rechthoeken, die we vervolgens kunnen manipuleren door middel van scripts.
We gebruiken dit keer niet de Afbeeldingen Overtrekken-optie, maar de optie Objectmozaïek maken…
• Maak net zoals in het eerste deel een Bitmap van je tekst door middel van het Rasteren effect.
• Kies voor Object > Vormgeving uitbreiden om er een afbeelding van te maken.
• Zet Slimme Hulplijnen (Cmd/Ctrl U) aan.
• Trek een rechthoek vanuit de linker bovenhoek over de afbeelding. Zorg ervoor dat hij precies even groot is. Geef hem geen vulling, maar wel een lijn, 0,5 pt is voldoende.
Voor het boek ‘Tips en Trucs voor de digitale spiegelreflexcamera’ interviewde ik vier verschillende fotografen, ieder met zijn eigen specialiteit. Dit interview – uit 2009 – is met Hans de Kort, over zijn specialiteit portret- en modefotografie. In 2009 was hij erg bezig met het maken van foto’s met de iPhone, dit moment is hij bezig aan een project om zijn generatie fotografen van de jaren tachtig op de natte plaat vast te leggen. ‘Het is een machtig gebeuren om van begin te eind alles zelf in de hand te hebben; van het maken van chemicaliën tot aan het uiteindelijke vernissen van de platen.’ Het project is te volgen op Facebook.
Hans de Kort fotografeert al jaren mode en portretten voor tijdschriften als Elegance en Margriet en Flair. Liefst met bestaand licht, maar in zijn prachtige studio kan hij met kunstlicht ook alle kanten op. Naast het fotograferen met zijn Canon- en Hasselblad-camera’s fotografeert hij op dit moment heel veel met zijn iPhone.
Het op hun gemak stellen van modellen is erg belangrijk. Hoe ga je om met een model? Hoe stel je die op hun gemak?
‘Dat is toch een kwestie van je karakter, een kwestie van de persoon die dat doet. Het ligt er aan wat voor type je bent. Ik fotografeer vrij veel lezeressen en mode van de bladen als Margriet en portretten voor de Elegance, meestal personen die nooit voor de camera staan, en weet nog in het begin, dat ik dat ook totaal niet kon. Op een gegeven moment gaat het echter vanzelf. Je moet er ook niet teveel poeha van maken, je gaat wat geintjes met die modellen maken en dan is het ijs meestal meteen gebroken. Voor een deel heb je het, of heb je het niet. Als jij daar heel nerveus staat te doen, dan wordt je model vanzelf ook nerveus. Ook hier is het een kwestie van doen en veel doen.’
Het is prachtig mooi om Raw te kunnen schieten met de LG G4, maar Raw-bestanden… die moet je eerst bewerken wil je alles uit je foto’s kunnen halen. En dan heb je een app nodig die met een DNG aan het werk kan. De meeste apps op je mobieltje kunnen aan het werk met een JPEG, maar niet met een RAW-bestand. Je zul je foto’s in Lightroom of Adobe Camera Raw willen bewerken. Het meest voor de hand ligt de combinatie van je mobiel en Lightroom Mobile en daaraan gekoppeld Lightroom op de desktop. Over Lightroom Mobile schreven we al eerder (HIER en HIER), maar het kan geen kwaad de workflow met de DNG-bestanden van de LG G4 te recapituleren.
Lightroom Mobile is een app voor op je Android-telefoon of voor je iPhone of iPad. In dit geval behandelen we de workflow op de LG G4, een Android telefoon. Je downloadt de Lightroom Mobile-app bij Google Play en logt in met je Creative Cloud-gegevens. Dat kan nu eenmaal niet anders, je hebt een volledig Creative Cloud-lidmaatschap of een Creative Cloud-fotografielidmaatschap nodig om echt met Lightroom Mobile te kunnen werken.
Lightroom Mobile werkt twee kanten op: je kunt de foto’s op je mobiele telefoon bewerken en delen met Lightroom op je desktop computer en andersom, je kunt bewerkte foto’s middels Lightroom vanaf je desktop computer delen met Lightroom Mobile op je telefoon.
Verbinden
Allereerst verbind je de desktop-versie van Lightroom met – wat ik voor het gemak maar even – de Lightroom-cloud zal noemen. Ergens op een server bij Adobe vindt de uitwisseling tussen je mobiele apparaten en je desktop-applicatie plaats.
In Lightroom op de desktop verbind je je met die cloud vanuit het naamplaatje linksboven in het venster. Lees verder De LG G4 en Lightroom Mobile→
September 2015: Fotograferen met de Canon EOS 60D, 70D, 750D en 760D
Elke maand besteden we speciale aandacht een een nieuw boek uit het fonds van Van Duuren Media. Het boek van de maand september is Fotograferen met de Canon EOS 60D, 70D, 750D en 760D van Pieter Dhaeze. Op het blog zullen we wat delen uit het boek voorpubliceren en er komt een interview met Pieter over dit boek, camera’s en fotografie.
De Canon EOS 60D/70D en de EOS 750D/760D heb je niet gekocht om in de volautomaat foto’s mee te nemen. Nee, een Canon-camera laat zijn kwaliteiten pas echt goed zien op het moment dat je het heft zelf in handen neemt en volledige controle hebt over zaken als sluitertijd, diafragma en gevoeligheid, maar ook over bijvoorbeeld scherpstelpunt en witbalans. In dit boek leer je – naast de algemene basis van fotografie – de specifieke mogelijkheden, bediening en prestaties van de Canon EOS 60D/70D en EOS 750/760D ten volle te benutten.
Meer informatie over het boek vind je HIER.
Apps maken of breken je smartphone of tablet. Het is dus zaak om te zorgen dat je altijd gewapend bent met een setje handige en (of) mooie exemplaren. Ter verhoging van de al dan niet mobiele productiviteit, of gewoon om een beetje te showen aan bijvoorbeeld een collega.
Lens*Lab (iOS) Je gebruikt een mooie spiegelreflex of compacte systeemcamera om digitale foto’s mee te schieten? Dan heb je zich – zeker als beginner – ongetwijfeld afgevraagd waar handmatige settings als bijvoorbeeld Aperture en de gevolgen voor scherpstelling over bepaalde afstanden voor dienen. Of hoe het ‘bereik’ van een lens van invloed is op scherpte-diepteresultaten. Met de app Lens*Lab kun je dat keurig grafisch weergegeven zien, middels schuifregelaars en een voorbeeldweergave snap je al snel hoe de meer ‘ingewikkelde’ instellingen van je camera tot bijzonder interessante resultaten kunnen leiden. Onmisbaar voor iedere bezitter van spiegelreflex- en systeemcamera’s met verwisselbare lenzen, terwijl de app ook prima ingezet kan worden voor natuurkundekennis rondom lenzen.
Prijs: € 2,99 Lees verder De mooiste en handigste apps voor Android en iOS (2)→
Toen Google het bij Android Lollipop mogelijk maakte dat de camera van een mobiele telefoon in RAW kon fotograferen leek me dat een mooie uitbreiding voor het camera arsenaal. Tenslotte heb je je telefoon altijd bij je en de beste camera is de camera die je bij je hebt. En als die camera in RAW kan fotograferen dan kun je later een foto in Lightroom of Adobe Camera RAW een foto in RAW veel beter aanpassen dan een kant-en-klare JPEG.
Dus kocht ik bij mijn abonnement dat aan vernieuwing toe was een Samsung Galaxy Note 4, met het idee dat, als er Lollipop op ging draaien, ik ook de mogelijkheid zou krijgen om in RAW te fotograferen. Nou nee, niet dus. Met de 16 megapixel camera in mijn Galaxy Note 4 kan ik alleen JPEG’s schieten. Het ziet er ook niet naar uit dat dat gaat veranderen. Koop maar een nieuw mobieltje. Likkebaardend keek ik daarom naar de LG G4, een mobiele telefoon die wel in RAW kan fotograferen. Ik mocht hem van LG een tijdje testen.
Volledig handmatig
De camera die in de LG G4 zit is een van de beste camera’s die je op dit moment in een mobiele telefoon kunt vinden: 16 megapixels, een snelle f/1.8-lens, beeldstabilisatie en – als je dat wilt – volledig handmatig in te stellen en je kunt je foto opslaan als RAW-bestand.
Je hebt drie verschillende manieren om er mee te fotograferen: Eenvoudig, Basis en Handmatig. Bij Eenvoudig kun je niets instellen alleen maar foto’s maken en bepaalt de software het resultaat. Bij Basis kun je bijvoorbeeld de flits aan- en uitzetten, het zijn de standaardbasisinstellingen, die je bij een camera op een mobieltje gewend bent. De interface van de handmatig te bedienen camera, met links de keuze voor RAW/JPG.
Bij Handmatig kun je alles instellen wat je fotografenhartje begeert: witbalans, sluitertijd, vastzetten van de scherpstelling, onder- en overbelichting, er is een piepklein histogrammetje (mag best wat groter LG!) en je kunt kiezen voor het opslaan van je foto als DNG-bestand, als RAW dus.
Prachtige mogelijkheden allemaal, maar betalen deze mogelijkheden zich uit in mooiere foto’s, of zijn de JPEG’s die de camera zelf genereert ook prachtig? Lees verder Met de LG G4-smartphone schieten in RAW→
Dankzij slimme mobieltjes en tablets is het wel heel simpel om allerlei fotografische kunstjes uit te halen. Maak bijvoorbeeld eens een fotobubbel en herbeleef je vakantie op een bijzondere ‘onderdompelende’ manier!
Gewone foto’s kennen we allemaal wel en ook aan prachtig brede panorama’s zijn we aardig gewend. Vrijwel elke zichzelf respecterende digitale compactcamera beschikt over een panorama-modus waarbij de afzonderlijke foto’s ‘onboard’ naadloos aan elkaar worden geplakt. Ook smartphones beheersen dit trucje, waarbij de ingebouwde gyroscoop zorgt voor een nog beter eindresultaat. Diezelfde gyroscoop – een hulpmiddel voor het bepalen van de positie in X, Y en Z-richting – maakt het ook mogelijk een zogeheten fotobubbel te maken. Dat gaat een flinke stap verder dan een panorama: in plaats van een ‘rondom-foto’ leg je hier echt alles vast. Dus ook de lucht en de grond, als je niet goed oppast staan zelfs je voeten op de foto!
Maken
Om een dergelijke bubbel te maken is een speciale foto-app nodig. We beginnen met iOS, hiervoor is al heel lang een prachtig edoch wellicht niet heel bekend exemplaar beschikbaar: 360. Na installeren van deze app heb je de beschikking over zowel een bijzondere fotocamera als een al even bijzondere viewer. Het maken van de fotobubbel is uiteindelijk verrassend eenvoudig. Zorg ten eerste dat je op een mooie plek staat waar ook echt van alles rondom je te zien is. Denk aan het centrum van een stad met veel hoge gebouwen, een open plek in het bos, het strand en ga zo maar door. Lees verder Fotobubbel: Spherevol fotograferen→
In 1984, toen de Apple Macintosh werd geïntroduceerd kregen ontwerpers voor het eerst de mogelijkheid om zelf hun teksten en koppen te zetten.
De eerste schaalbare Adobe PostScript® fonts waren onderdeel van de Apple LaserWriter. Om ze te kunnen gebruiken moest je bitmap-versies van deze fonts installeren met de Font/DA Mover. Deze beeldschermfonts waren handmatig geoptimaliseerd voor een aantal corpsgroottes. Koos je een ander corps dan je geïnstalleerd had, dan waren lelijk vervormde bitmaps het resultaat. Afdrukken op een PostScript printer was de enige manier om te zien hoe je tekst gedrukt zou worden. Dat veranderde in 1989 toen ATM® (Adobe Type Manager) op de markt kwam en fonts in hun ware gedaante op elke grootte op het beeldscherm getoond konden worden. Dit artikel beschrijft hoe je dat retro-gevoel kunt oproepen in Adobe Illustrator en hoe je van elk lettertype een bitmap-font kunt maken.
Van Vector naar Bitmap
Het is erg gemakkelijk om een pixel-effect te geven aan fonts en vector-objecten.
Ik heb een RGB-document gemaakt, maar het werkt ook in een CMYK-document. Kies een font en type wat tekst (vette tekst geeft over het algemeen een beter resultaat).
Hier zie je Myriad Pro Bold 96 pt:
De gratis app Skitch is afkomstig uit de stal van Evernote, het online notitiesysteem waar het boek Ontdek snel: Evernote over verschenen is bij Van Duuren Media. In deze blogpost in de rubriek ‘Uit het boek…’ krijg je een voorproefje uit dit boek en kun je over deze uitermate handige tool lezen. In Ontdek snel: Evernote lees je nog veel meer handige tips en hulpprogramma’s rondom Evernote.
Skitch is bedoeld voor het annoteren van foto’s en afbeeldingen op je mobiel of tablet. Mocht de functionaliteit je bekend voorkomen, dan kan dat kloppen want in de Evernote-app zelf is deze annotatiefunctionaliteit ingebouwd. Groot voordeel van Skitch is dat je deze app ook los van Evernote kunt gebruiken, bijvoorbeeld om een afbeelding met je aantekeningen te mailen of af te drukken. De werking van Skitch is simpel, in dit voorbeeld laten we de iOS-versie zien. Na starten van de app tik je onderin beeld op FOTO’S waarna afbeeldingen op de filmrol verschijnen. Tik op een afbeelding om deze te openen. Lees verder Ontdek snel Evernote: Skitch→
Hoe het me heeft kunnen ontgaan tijdens het interviewen van Erwin Olij weet ik niet, maar pas bij het maken van de foto’s, de portretten van Erwin, staarde zijn blauw-geslagen oog me onverbiddelijk in de zoeker. Voor een portret dat bij het interview moesten komen en later ook nog ter promotie zou worden gebruikt, was het wel een érg blauw oog, zwart eigenlijk bijna. Dat kon zo niet.
Toen ik de foto’s in Lightroom bekeek staarde het oog me nog nadrukkelijker aan en ik schreef Erwin dat ik het in Photoshop een beetje zou proberen te verzachten. Erwin zat er niet mee: Tja dat blauwe oog, dat heb je als je aan karate/jiu jitsu/kickboxen en MMA doet. Ik ben gisteravond door mijn karatezoon keihard geraakt 😉.
Auteur Erwin Olij volgde de lerarenopleiding voor teken en schilderen, kunstgeschiedenis, fotografie en textiele werkvormen. Tijdens die opleiding waren er geen computers te zien. Wel in de portiersloge bij Cacao de Zaan, waar Erwin met zijn Commodore 64 aan een werkstuk bezig was. Toen zijn computer een tijdje te lang in de zon had gestaan en het cassettebandje waarop de Commodore 64 de bestanden opsloeg was gesmolten, raakte hij jarenlang geen computer meer aan. Als dat zo gaat met die computers…
Nu, heel veel jaren later, heeft hij 100 boeken geschreven over computers, de besturingssystemen van die computers en de programma’s die op de computers draaien. Zijn honderdste boek: Ontdek Windows 10.
Hans Frederiks: Je moet computers in eerste instantie toch al wel leuk gevonden hebben…
Erwin Olij: ‘Ik had die Commodore 64 cadeau gekregen. Ik werkte tijdens mijn studie in het weekend als hulpportier bij Cacao de Zaan. Wij studenten deelden mee in de sinterklaascadeautjes van het hele personeel en dat kreeg een Commodore 64. We hadden thuis toen al wel een Apple-kloon uit China. Je kon op de computers uit die tijd niet veel anders dan schrijven en in machinetaal programmeren, rechtstreeks programma’s schrijven voor de processor. En iedereen heeft in die tijd Basic leren programmeren. Dat was genoeg.’
Had je toen thuis wel weer een computer?
‘We hadden een IBM-kloon, ook weer uit het Oosten. Die was met MS-DOS, computers met van die groene schermen en een knipperende cursor. Voor elk programma dat je wilde gebruiken moest je er een floppy in duwen. Ik gebruikte hem voornamelijk voor schrijven: met XyWrite, WordPerfect en Word en volgens mij vergeet ik er nog een paar. Ik heb heel wat verschillende soorten tekstverwerkers voorbij zien komen.’ Lees verder ‘Ontdek Windows 10’, het 100ste boek van Erwin Olij→
Nu het blog een aantal weken draait, is een beetje uitleg hoe het blog in elkaar steekt misschien wel op zijn plaats. blog.computercreatief.nl is het dagelijkse weblog dat hoort bij het tijdschrift Computer Creatief. Het tijdschrift en het blog zijn een actuele aanvulling op de boeken van Van Duuren Media. Het tijdschrift geeft de mogelijkheid om vooral breder te informeren en het dagelijkse blog kan dat actueel en dynamisch aanvullen.
Wat kun je verwachten op dit blog?
De onderwerpen op het blog zijn een mix van informatie over software, apps, hardware, fotografie, grafische technieken, gadgets, webdesign, internet en meer. Je vindt er dagelijks actueel nieuws, nieuws over de laatste versies van software, over de nieuwste camera’s, over nieuwe versies van besturingssystemen als Windows of Mac OSX, iOS en Android. Je krijgt tips en leert trucs over Photoshop, Lightroom en al die andere applicaties uit de Creative Cloud. Ook kun je beter leren fotograferen aan de hand van tutorials van de auteurs van Van Duuren Media. Ook zijn er van tijd tot tijd interviews met de makers van die software en hardware en de schrijvers van de boeken. Het blog wordt gevuld door de auteurs van Van Duuren Media.
Dat is nogal wat. Hoe vind je de weg in deze informatie? Lees verder Computer Creatief: vind de weg op het blog→
Bij het maken van landschapsfoto’s is het vaak de bedoeling om de foto van voor tot aan de einder scherp te hebben. Alles moet scherp zijn, geen vage, onscherpe struiken vooraan, geen onscherpe bomen aan de horizon, nee: alles scherp. Kortom: je moet hierbij een betere en complete controle over de scherptediepte hebben.
Om die betere controle over de scherptediepte te hebben dien je je bewust te zijn van het begrip ‘hyperfocale afstand’. Kort door de bocht gezegd is die hyperfocale afstand het punt waarop je scherp moet stellen, om bij een bepaald gekozen diafragma voor en achter dat scherpstelpunt de grootst mogelijke scherpte te krijgen, veelal helemaal tot aan de horizon.
Maar waar bevindt dat hyperfocale punt zich dan wel precies? Laten we even uitgaan van de manier waarop bij een landschap meestal wordt scherpgesteld: op oneindig. Het hyperfocale punt ligt echter niet op oneindig, dat ligt ervoor. De eigenschap van het hyperfocale punt is dat de scherpte zowel voor als achter dat punt ligt, 1/3 van de scherptediepte bevindt zich voor het hyperfocale punt, 2/3 bevindt zich achter het hyperfocale punt of – afhankelijk van het gekozen diafragma – strekt zich uit tot oneindig. Als de scherptediepte voor het gekozen hyperfocale punt zich net tot aan oneindig uitstrekt, heb je de grootst mogelijke scherptediepte. Op oudere lenzen kun je zien hoe de scherptediepte bij een bepaalde brandpuntsafstand is verdeeld. Hier bij f11 van iets minder dan 2 meter tot aan oneindig.
Met oudere lenzen kon je handmatig de juiste instelling kiezen omdat er op de lens zelf werd aangegeven hoe groot de scherptediepte bij een bepaalde diafragma-instelling was. Je kon handmatig de scherpstelring verdraaien en dan het teken voor oneindig naar het gekozen diafragma draaien, aan de linkerkant van de scherptediepteschaal, en dan zag je vanzelf waar de scherptediepte begon. Bij moderne (zoom)lenzen staat die schaalverdeling er veelal niet meer op. Dus zul je zelf moeten bepalen waar dat prachtige hyperfocale punt zich bevindt. Lees verder Fotografie: Moet alles scherp? Gebruik de hyperfocale afstand!→
Of de nieuwe Photos-app van Apple wel of niet een mooie vervanger is voor Aperture, daar kom ik nog op terug. Een ding is zeker, de app heeft een heel irritante eigenschap. Telkens als ik een compactflash-kaartje of mijn camera aan mijn iMac hang om foto’s te gaan importeren in Lightroom, start de Photos-app automatisch op met een importscherm om de foto’s in Photos binnen te halen. Dat wil ik niet en ik was in de veronderstelling dat ik dat al eeuwen geleden had uitgezet.
Het bepalen wat er moet gebeuren als je een camera aan je Macintosh hangt kun je instellen met Image Capture. Na enig zoekwerk, kun je bij deze applicatie aangeven dat je niet wilt dat er een applicatie wordt geopend als je een kaartje met je foto’s in je Mac stopt. Nu, met de nieuwe Photos app, vindt Apple het blijkbaar nodig om die app te promoten en geheel tegen de instructies van Image Capture in – Open geen applicatie als er een camera of kaartje met foto’s aan de Mac wordt gehangen – toch maar steeds die Photos app te starten. Dat kost tijd en computerkracht en daar zit je bij het importeren van een kaartje met foto’s niet op te wachten.
Image Capture
Dus: terug naar Image Capture om het automatisch starten van Photos uitzetten. Dat gaat als volgt:
Start Image Capture en steek je kaartje in de kaartlezer of verbind je camera aan de Mac. Klik op het vakje met het pijltje linksonder in het dialoogvenster (1).
1. Start Image Capture en steek je kaartje in de kaartlezer of verbind je camera aan de Mac. Klik op het vakje met het pijltje linksonder in het dialoogvenster (1).
Er verschijnt een extra keuzemogelijkheid.
2. Er verschijnt een extra keuzemogelijkheid. Wat moet je Mac doen als die deze camera of dit kaartje tegenkomt? In het pop-up-menu bij Connecting this camera opens: kies je voor No Application. Sluit de applicatie. Lees verder Automatisch starten Photos-app op de Mac uitzetten→
Voor het boek ‘Tips en Trucs voor de digitale spiegelreflexcamera’ interviewde ik vier verschillende fotografen, ieder met zijn eigen specialiteit. Dit interview – uit 2009 – is met George Burggraaff, over zijn specialiteit landschapsfotografie.
Landschapsfotograaf George Burggraaff is auteur van bijna vijftig boeken met als centraal thema het Nederlandse landschap. Hij fotografeert al vanaf zijn jeugd en versleet vele middenformaatcamera’s (6 x4,5 cm). Inmiddels fotografeert hij al weer jaren digitaal en heeft al in geen jaren meer een donkere kamer gezien. Zijn inspiratie ligt bij wijze van spreken voor de deur: Burggraaff woont in de Betuwe aan de Linge. Je hoeft maar naar buiten te stappen en je staat in het Hollandse landschap…
Hoe ben je begonnen?
‘Ik woonde eerst in de stad en daar fotografeerde ik ook mensen. Toen ik hier in de Betuwe ben gaan wonen ben ik meer het wijdse landschap en luchten gaan fotograferen. Ik zit hier midden tussen de boeren en was onder andere gespecialiseerd in de agrarische fotografie, de laatste jaren doe ik wat meer toerisme en landschapsfotografie. Ik heb altijd op 4,5x6cm gewerkt, met Rolleiflexen, Pentaxen en Mamya’s; dat soort camera’s versleet ik echt. Ik begon in 2001 met digitaal met een Nikon D1x, voor het maken van de foto’s voor Capitool reisgidsen. Hoewel de resolutie van deze camera nog niet groot was, moest dat daar mee kunnen. Ik ben uiteindelijk helemaal overgestapt op digitaal. Ik zit nu achter de computer zoals ik vroeger in de doka zat. Ik heb al in 10 jaar geen donkere kamerwerk gedaan, ik kan nu dingen doen die ik nooit kon doen met analoog. Een paar weken geleden heb ik bijvoorbeeld een foto afgeleverd van 7 x 4 meter en ergens anders een foto van 12 meter breed, allemaal mogelijk dankzij digitaal.’