Let tijdens het schieten van foto’s beslist ook op de achtergrond en kleur van insectenfoto’s. Het kan het verschil tussen een topfoto en een matig exemplaar maken. Onderstaande tips zijn afkomstig uit mijn nieuwe boek Focus op fotografie: Insectenfotografie. Hierin ga ik op alle aspecten van de insectenfotografie in. Je zult onder meer leren dat deze eventuele hobby – zeker in het begin – helemaal geen kostbare aangelegenheid hoeft te zijn. En wat onderwerpen betreft is er – ook in Nederland – meer dan genoeg moois te vinden.
Tijdens het fotograferen was ik in het begin volledig gericht op het insect en vergat ik de achtergrond, maar de achtergrond speelt een curiale rol om het insect goed uit te laten komen. Door de juiste keuze van de achtergrond wordt de aandacht op het insect gelegd. In het bijzonder dient de achtergrond geen storende elementen te bevatten die de aandacht van de kijker trekken. Kleine storende elementen kunnen vaak verwijderd worden bij het bewerken van de foto, maar grotere afleidingen dien je te voorkomen bij het maken van de foto.
De compositie van insectenfoto’s bepaalt – vaak letterlijk in één oogopslag – of een foto geslaagd is of niet. Kan de foto je aandacht vast kan houden? Of gaan je ogen alle kanten op? Dit artikel is een extract uit mijn nieuwe boek Focus op fotografie: Insectenfotografie. Daarmee gaat er wellicht een heel nieuwe wereld voor je open, want insecten zijn vaak heel verrassend mooi van dichtbij!
Compositie is een belangrijk onderdeel van de fotografie en er zijn vele boeken over geschreven. Als een foto een goede compositie heeft houdt deze de aandacht van de kijker langer vast. Deze week bekijken we hoe compositie werkt bij insectenfotografie.
Compositie houdt zich bezig met de manier waarop de onderdelen van een foto samenkomen tot een geheel. Dit omvat veel verschillende aspecten. Hoe en waar zijn de onderdelen gepositioneerd? Hoe worden lijnen gebruikt om de blik van de kijker te sturen? Is er een visuele balans in de foto? Zijn er zaken die afleiden van de essentie van de foto? Bij een goede compositie wordt de kijker als het ware door de foto heen geleid naar de belangrijkste elementen. Vaardig gebruik van compositie maakt een foto interessanter om naar te kijken.
Nando Harmsen schreef een prachtig boek over Compositie in Landschapsfotografie. Hij richt zich met het boek op fotografen die niet tevreden zijn met hun landschapsfoto’s. In een interview met Nando dat we voor dit blog met hem hadden is zijn uiteindelijke conclusie ‘Gebruik compositieregels in je voordeel, maar houd er niet krampachtig aan vast!’ In een vorige blogpost gaven we een voorbeeld uit zijn boek uit het hoofdstuk Compositieregels in de praktijk: Het gebruik van de Gulden snede bij het maken van een compositie. Deze blogpost, Compositieregels voor fotografie in de praktijk, bevat de rest van het hoofdstuk met onder andere de Fibonacci-spiraal om de Gulden snede zichtbaar te maken, en de Gulden diagonaal ofwel de gulden driehoek.
Fibonacci-spiraal
Een andere manier om de gulden snede zichtbaar te maken is de Fibonacci-spiraal. In plaats van de hoekige verdeling door vier lijnen, heeft deze spiraal een meer organische vorm. Het is een curve, een vorm die bij composities een heel krachtige kijklijn oplevert. In veel gevallen past dit beter bij het maken van een compositie in landschapsfoto’s. De natuur is immers ook niet hoekig.
De Fibonacci-spiraal vormt een prettige kijklijn door de foto. De beeldelementen volgen de spiraal waarna je bij de bomen uitkomt. (2017 – Hasselblad X1D, 45mm, ISO100, f/11, 1/200s.)
We schreven al eerder over de alternatieven die er zijn voor Lightroom en Photoshop. Waarom je een alternatief voor beide applicaties zou willen hebben? Als je een gebruiker van Lightroom Classic bent, heb je misschien geen zin om elke maand dat tientje te betalen voor dat abonnement. Je wilt eigenaar van de software zijn! Of je hebt om een of andere reden de pest aan Adobe. Of je denkt dat er betere applicaties zijn dan Lightroom. Allemaal legitieme redenen voor de aanschaf van andere software dan Lightroom. In deze blog behandelen we kort wat van die alternatieven voor Lightroom Classic. Maar eerst nog even waarom je misschien toch nog aan Lightroom zou kunnen vasthouden…
Lightroom Classic is een zeer complete applicatie. De Bibliotheek waarin je de foto’s verzameld is onovertroffen. Er is bijna geen enkele andere applicatie die daaraan kan tippen. Daarnaast is er natuurlijk de betrouwbare RAW-ontwikkeling van Adobe, die in de loop der jaren alleen maar beter is geworden. En Lightroom Classic staat niet stil in ontwikkeling. Adobe heeft de afgelopen jaren heel veel nieuwe, mooie mogelijkheden aan Lightroom toegevoegd. Bijvoorbeeld de maskering en het automatisch herkennen van onderwerpen.
Hans Frederiks is journalist en fotograaf en hoofdredacteur van blog.computercreatief.nl. Hij schrijft over ontwikkelingen op het gebied van computers, van vormgeving op het web en print, en fotografeert al zijn hele leven lang. Zijn specialisaties zijn panorama’s, landschappen en podiumfotografie. Zijn blog vind je HIER, zijn boeken vind je HIER.
Je hebt het weer tijdens fotograferen lang niet altijd in de hand, en dus is het toevoegen van een nieuwe lucht in je foto soms best handig. Onderstaande tip is afkomstig uit mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie.
Beeldbewerkingsprogramma’s maken steeds meer gebruik van krachtige algoritmes die met behulp van AI (artificial intelligence) tot stand zijn gekomen. Het vervangen van een lucht in de foto is hierdoor veel eenvoudiger geworden. Luchten vervangen is iets wat al veel langer wordt gedaan. Vaak kwam daar wel het nodige werk bij kijken om de juiste maskers te maken. Steeds meer softwarepakketten voor het bewerken van foto’s kunnen dit volledig automatisch doen omdat ze heel goed zijn in het herkennen van lucht, zelfs als daar bewolking in zit of als deze enkel zichtbaar is door de takken van bomen heen. Het enige wat je als fotograaf dan nog moet doen is het zoeken van een geschikte lucht die de sfeer in het beeld versterkt en die niet onnatuurlijk aandoet. Dat is nog een kunst op zich.
Vraagt u zich wel eens af ‘wanneer is een foto een architectuurfoto’? Dan geef ik hieronder antwoord op deze vraag. Een artikel gedestilleerd uit mijn boek Focus op Fotografie: Architectuurfotografie.
Aangeven wanneer een foto een architectuurfoto is, is bijna net zo lastig als aangeven waar het domein van de architectuur begint en ophoudt. Architectuur beperkt zich niet tot gebouwen die door een architect zijn ontwerpen. Natuurlijk zit achter vrijwel ieder gebouw een ontwerp. Dat ontwerp kan van een bouwheer uit de renaissance zijn of van een modern architectenbureau. Maar het ontwerp kan ook het resultaat zijn van een lange bouwtraditie, van ervaring die van generatie op generatie is overgedragen. In die laatste categorie passen bijvoorbeeld traditionele lemen hutten in Afrika, maar ook iets nieuwer – houten blokhutten in Alaska. Dit soort bouwwerken komt dus meestal tot stand zonder inbreng van een architect.
Tegenwoordig komt ook steeds meer nieuwbouw prefab uit een fabriek. Soms is daar wel een ontwerp voor gemaakt door een architect, en soms ook niet. Maar ook als aan die woningen geen architect te pas is gekomen, dan nog worden die woningen ingepast in een groter stedenbouwkundig ontwerp. Aan de andere kant houden ook gerenommeerde architecten zich regelmatig bezig met objecten die op het eerste gezicht niet tot het domein van de architectuur lijken te horen. Bijvoorbeeld de landschappelijke inrichting compleet met kassen tot straatmeubilair en van deurgrepen en lichtschakelaars tot stoelen en tafels. Het mag duidelijk zijn dat de architectuur geen heldere begrenzing heeft.
Boulevard Scheveningen. Architect: Manuel De Solà-Morales.
In zijn boek ‘Meesterportretten’ bespreekt Jasper van Bladel verschillende manieren om meer diepgang in je portretten te krijgen. De nadruk ligt daarbij op contact met de mensen die je fotografeert: als je het maken van een portret beschouwt als een ontmoeting. Meerdere portretten van iemand maken om haar of zijn persoonlijkheid in beeld te brengen, geeft ook diepgang. Hier legt Jasper van Bladel uit hoe je het maken van een portretserie aanpakt.
Een portretserie maken is een aantrekkelijke vorm van portretfotografie, omdat je volop ruimte hebt om te experimenteren en omdat het een interessante uitdaging is om verschillende beelden bij elkaar te laten passen.
Even voor de duidelijkheid: een portretserie is een serie beelden over één persoon die bij elkaar horen, elkaar complementeren en afzonderlijk elk een verhaal vertellen.
Dat laatste is belangrijk, want het is niet zo dat je bij het maken van een serie beelden de verantwoordelijkheid kwijtraakt om in ieder beeld een verhaal te vertellen. Een beeld zonder verhaal hoort natuurlijk niet in een serie thuis. Alles heeft een doel en samen vertellen de beelden het hele verhaal. Wel is het de mogelijkheid om de verhalen in de verschillende beelden uit te diepen.
Jesse heeft geen behoefte aan de verworvenheden van de moderne maatschappij. Hij leeft alsof het honderd jaar geleden is. Jasper van Bladel maakte van hem een portretserie waarin verschillende aspecten van zijn manier van leven tot uitdrukking komen.
Mindfulness is de afgelopen Jaren enorm populair geworden. Mensen hebben behoefte aan rust in onze jachtige maatschappij, waarin onvoorspelbare ontwikkelingen leiden tot ongerustheid en een opgejaagd gevoel. Het beoefenen van Mindfulness kan je rustiger maken en je focus weer terugbrengen bij de zaken die echt belangrijk zijn in het leven. In de fotografie is deze trend ook doorgedrongen en op internet zie je steeds meer fotografen die bewust mindful fotograferen. In haar boek Van maken tot raken besteedt Diana Bokje een hoofdstuk aan deze vruchtbare manier van fotograferen. Een interview met Diana Bokje op dit blog kun je HIER vinden. Een blogpost van haar over het maken van een fotoselectie voor een fotoserie lees je HIER.
Schoonheid zit in alledaagse dingen. Fotografeer ze zonder opzet of oordeel en kijk wat er gebeurt.
Sinds een dag of tien ben ik in het bezit van een iPhone 14 Pro en dus is het tijd voor de eerste indrukken. Fotograferen met de iPhone 14 Pro is een waar genot!
Wat in ieder geval opvalt aan foto’s gemaakt door de iPhone Pro 14 is dat bij stevig inzoomen achteraf het bekende ‘aquarel-effect’ niet meer optreedt. De foto’s zijn ook in de kleinste details scherp. Dat is ongetwijfeld te danken aan de gloednieuwe Photonic Engine die Apple heeft geïntroduceerd op de iPhone 14. Vooral bij avond- en nachtfotografie zet deze mirakels neer. Al met al kunnen we stellen dat de fotografische capaciteiten naar een voor een smartphone ongekend hoog niveau zijn getild. En ook dat computational photography volwassen is geworden. Sterker nog: de plaatjes die de iPhone 14 Pro aflevert zijn beter van kwaliteit dan de foto’s die een gemiddelde compact camera aflevert. En dat is dan inclusief de plaatjes gemaakt via de 3x zoomlens en de ultrawide groothoeklens. Deze laatstgenoemde fungeert tevens als macro-lens, zodat je eindelijk ook met een telefoon van heel dichtbij kunt fotograferen. De hoofdlens zul je het meest gebruiken en levert de beste kwaliteit.
Foto’s in het donker schiet je gewoon uit de losse hand.
Ronald Smit kan dankzij een combinatie van een elektronica- en een journalistieke opleiding (afstudeerrichting radio en nieuwe media) technische zaken op een heldere en eenvoudige manier uitleggen. Zijn jarenlange schrijfervaring voor onder meer Computer Idee geeft u al snel de ‘aha-erlebnis’ waar u wellicht al zo lang naar op zoek was. En wordt het dan toch allemaal wat ingewikkeld, dan loodst hij de lezer snel en zeker langs eventuele barrières en valkuilen. De boeken van Ronald vind je hier.
In het boek ‘Van maken tot raken’ helpt fotocoach Diana Bokje je om via een stappenplan tot een afgerond fotoproject te komen. Dat kan een fotoserie zijn, een expositie , een portfolio of een boek. Van cruciaal belang is daarbij het maken van een goede selectie. Die kan de serie maken of breken. Ze licht hier een tipje van de sluier op over waar je aan moet denken bij het selecteren van foto’s voor een serie. Een interview met Diana Bokje op dit blog kun je HIER vinden. Een blogpost over Mindful fotograferen kun je HIER lezen.
Overzichtsfoto uit een serie over het werk van een schaapherder. Foto: Yolanda Simarro.
De foto’s in dit artikel zijn gemaakt door Yolanda Simarro.
Je bent een aantal keren op pad geweest en hebt verschillende foto’s gemaakt van je onderwerp. Daarvan heb je de uiteenlopende aspecten in beeld gebracht en je zit nu met een berg foto’s. Wat komt in de fotoserie? Hoe zorg je ervoor dat de verschillende beelden elkaar onderling versterken? Wat kun je eventueel weglaten? Hoe kill je de juiste darlings? Hoe bepaal je de volgorde?
Er zijn verschillende alternatieve processen in de analoge fotografie in gebruik, elk met hun eigen charme. Hieronder uitleg, afkomstig uit mijn boek Focus op fotografie: Analoge fotografie.
Vrijwel alle gangbare fotografische processen maken gebruik van de lichtgevoeligheid van zilverzouten. Dat is omdat die stoffen nu eenmaal heel gevoelig zijn voor de inwerking van licht. Daardoor zijn, als er genoeg licht is, echt korte belichtingstijden van fracties van seconden mogelijk. Maar als het gaat om het maken van kopieën – afdrukken met name – is die hoge gevoeligheid niet nodig. De tijd die het kost om het materiaal te belichten waar de afdruk uit bestaat doet er veel minder toe. Vandaar dat er in de loop van de geschiedenis wel andere materialen zijn gevonden die geschikt zijn om te gebruiken. Soms zijn dat betrekkelijk goedkope materialen, iets wat altijd fijn is. Maar soms ook heel kostbare materialen die je alleen kunt gebruiken voor heel bijzondere foto’s. Het voordeel is dan wel weer dat die materialen afdrukken opleveren die vrijwel onbeperkt houdbaar zijn. Al die vormen van fotografie heten samen alternatieve processen. Sommige zijn erg arbeidsintensief en vragen om een heel goed ingerichte werkplek, andere zijn net wat eenvoudiger. Lees verder Alternatieve processen in de analoge fotografie→
Eduard de Kam is eind jaren 1970 begonnen met het fotograferen van nieuws en andere gebeurtenissen. In 1982 maakt hij een documentaire in opdracht van het Rijksmuseum. Daarna volgden er allerlei andere fotografische activiteiten. Sinds 1990 volgt hij de ontwikkelingen van de digitale fotografie voor het tijdschrift P|f. In 2000 is hij medeoprichter van het NIDF om de Nederlandse beroepsfotografen op de hoogte te houden van de digitale mogelijkheden. Hij is actief als schrijver van technische boeken op fotografisch gebied, hij geeft workshops en is expert op het gebied van kleurbeheer en het herkennen van fotomanipulatie. De boeken van Eduard vind je hier.
Een foto schieten met de iPhone is snel gedaan, en de resultaten liegen er veelal niet om. Onderstaande tekst is afkomstig uit mijn nieuwe boek Ontdek de iPhone – bijgewerkt voor iOS 16.
Voor een foto kiest u de cameramodus Foto. Tik op de sluiterknop om een foto te maken. U hoort het sluitergeluid en een animatie op het scherm geeft aan dat de foto is genomen. De foto verschijnt kort in beeld en verdwijnt dan in het miniatuurtje. De opnamen die u maakt, komen terecht in de bibliotheek van Foto’s.
Tik op het miniatuurtje om uw laatste opname te bekijken. De foto komt schermvullend in beeld. Onderaan staan vijf knoppen, van links naar rechts de knoppen Deel, Favoriet, Info, Wijzig en Verwijder.
Tik op de knop Info en u ziet de zogenoemde metadata van de foto. Dit is informatie over de gebruikte camera, de tijd en locatie waar de foto is gemaakt, de instellingen en meer. Bevalt de foto niet, tik dan op de knop Verwijder (de prullenmand) en bevestig dit met een tik op Verwijder foto. U bladert door de laatst gemaakte opnamen met een veeg naar links of naar rechts op het scherm. Of veeg over de reeks miniatuurtjes onderaan als u snel wilt bladeren.
Het miniatuurtje met de verschillende mogelijkheden.
Tik rechtsboven op Alle foto’s en u krijg toegang tot alle opnamen, niet alleen de laatst gemaakte foto’s. Tik op de knop Terug (linksboven) en u keert terug naar de app Camera. De knoppen Favoriet, Deel en Wijzig komen elders in het boek bij Foto’s en Foto bewerken aan bod.
De metadata van een foto.
Burst Een burst-opname is een reeks heel snel achter elkaar genomen foto’s. Op de iPhone 11 en nieuwer veegt u de sluiterknop naar links, op eerdere modellen houdt u uw vinger op de sluiterknop – of de volumeknop, dat werkt ook. U hoort hierbij een ander geluid en de teller toont hoeveel opnamen u hebt gemaakt totdat u de sluiterknop loslaat. Deze opnamen vindt u terug in Foto’s bij Albums, Mediatypen, Bursts.
U ziet de verzameling opnamen als u op het miniatuurtje tikt. Tik op de verzameling en dan op de knop Selecteer als u de afzonderlijke foto’s wilt bekijken. Onder de foto’s ziet u een reeks miniatuurtjes, de grijze driehoek markeert de huidige foto, de grijze stippen markeren de suggesties voor de beste foto’s. Als u niet alle foto’s wilt bewaren, tik dan op het rondje van elke foto die u wilt bewaren en tik op de knop Gereed. Tik op uw keuze en sluit af met een tik op de knop Gereed. De geselecteerde foto’s worden opgeslagen. U kunt ook de hele burst verwijderen met een tik op de prullenmand.
Panorama
Een panoramafoto is een samengestelde foto die bestaat uit verschillende opnamen die elkaar overlappen. In de cameramodus Panorama zet Camera aanwijzingen op het scherm, zodat u een mooie opname krijgt. U kunt een verticale opname maken, bijvoorbeeld van een hoge toren of gebergte. Daarvoor houdt u het toestel in de liggende stand en beweegt u van beneden naar boven of andersom. Voor een horizontale panoramafoto houdt u de iPhone rechtop.
Voor een panoramafoto krijgt u instructies op het scherm.
Schakel de modus Panorama in, tik op de sluiterknop en beweeg het toestel in de richting van de pijl. Als het toestel in de juiste positie is, maakt Camera automatisch een opname. U krijgt een seintje als de opname klaar is.
• Wilt u de opname juist de andere kant op maken? Tik dan voordat u op de sluiterknop tikt eerst op de pijl, daarmee draait de pijl om.
Na de laatste opname maakt Camera automatisch een geheel van de verschillende losse opnamen.
Een panoramafoto van een rechte straat.
Portret
In de portretmodus kunt u een scherptediepte-effect toepassen waarbij het onderwerp scherp in beeld komt, terwijl de achtergrond wazig wordt.
Kies de modus Portret en zorg dat uw onderwerp in het kader past. Stel eventueel de portretbelichting in, u kunt kiezen uit Natuurlijk licht, Studiolicht, Contourlicht, Toneellicht, Toneellicht mono en High-key light mono. Terwijl u de belichting aanpast, ziet u direct het effect. Tik op de sluiterknop en klaar is uw portret.
Een portretfoto met kader en lichtinstelling.
Scherptediepte In de portretmodus staat rechtsboven een knop Scherptediepte (f). Daarmee regelt u de vervaging van de achtergrond. Tik op deze knop en onder het kader komt de schuifknop tevoorschijn. Hiermee bepaalt u hoe wazig de achtergrond wordt voordat u de foto maakt. U kunt dit effect ook achteraf nog aanpassen in de app Foto’s.
In de app Foto’s kunt u het portreteffect ook verwijderen. Open de foto en tik op Wijzig en tik dan op Portret, daarmee schakelt u het effect in en uit.
Zelfportret Hebt u een iPhone X of nieuwer, dan kunt u ook een selfie maken in de portretmodus. Kies de portretmodus en tik dan op de camerawisselknop.
Zo schiet je de mooiste foto’s met een iPhone. Meer tips en trucs over Apple-producten? Op dit blog zijn er veel te vinden. Alle Apple-tips op dit blog vind je HIER.
Web, e-mail, foto’s, video, muziek, kaarten, FaceTime, agenda, contacten enzovoort, in een prachtige gebruikersomgeving; dit en nog veel meer heeft uw iPhone te bieden. De auteur van Ontdek de iPhone – bijgewerkt voor iOS 16 doet Apples nieuwe besturingssysteem iOS 16 voor iPhone haarfijn uit de doeken. Van de eerste kennismaking tot het gebruik van de verbeterde en nieuwe apps: u leert alles om het meeste uit uw iPhone te halen.
Filters en effecten vinden in Photoshop is vrij makkelijk, als u weet wat waar zit en wat doet. Leggen we hier even uit. Afkomstig uit Classroom in a Book: Photoshop 2022.
Het brede scala aan filters en effecten in Photoshop verschijnt op meerdere plaatsen in de werkruimte en menu’s en er kunnen meerdere typen van hetzelfde filter zijn. Dat kan het voor u moeilijk maken om het juiste filter te vinden.
Een manier om soorten filters en effecten te onderscheiden, is of ze destructief zijn. Een destructieve bewerking verandert de pixels van een laag permanent. Een niet-destructieve bewerking is op elk moment gemakkelijk te wijzigen en als u deze verwijdert, wordt de ongewijzigde originele laag hersteld. Dat is natuurlijk een betere manier om uw opties open te houden.
Het gebruiken van een professionele workflow voor foto’s in Photoshop voorkomt ook thuis tranen. Kwijtraken van kostbare plaatjes is dan nagenoeg onmogelijk. Onderstaande tips zijn afkomstig uit Classroom in a Book: Photoshop 2022.
Onder het motto ‘Goede gewoonten maken het verschil’.
Jay Graham is al meer dan 25 jaar fotograaf. Hij begon zijn carrière met het ontwerpen en bouwen van woningen. Tegenwoordig heeft Graham klanten in de reclame-, bouw-, uitgeef- en reisbranche Zie Grahams portfolio op de website jaygraham.com
Een verstandige workflow en goede werkgewoonten dragen beslist bij aan uw enthousiasme voor digitale fotografie en het maken van prachtige foto’s, en behoedt u voor slapeloze nachten door het verliezen van werk waar u geen back-up van hebt gemaakt. Hier volgt een korte beschrijving van een eenvoudige workflow voor digitale fotografie van een professioneel fotograaf met meer dan 25 jaar ervaring. Om het maximale uit uw foto’s te halen, biedt Graham richtlijnen voor het instellen van de camera, het opzetten van een kleurenworkflow, het kiezen van bestandsindelingen, het ordenen en beheren van afbeeldingen en het presenteren van uw werk.
Graham gebruikt Adobe Lightroom® Classic voor het ordenen van duizenden foto’s
Met behulp van het histogram in Snapseed (en vele andere fotobewerkers) kun je een foto helemaal finetunen. Wat dat histogram nou precies is, lees je hieronder in een fragment uit mijn boek Zo werkt Snapseed.
Het histogram is een grafiek. We vinden die grafiek in de tools RAW Ontwikkelen, Aanpassen en Curven. In het histogram wordt weergegeven hoeveel donkere tinten, middentonen en lichte partijen in een foto aanwezig zijn. De verdeling is van links naar rechts: donker – midden – licht. De donkerste partijen, ook wel schaduwen genoemd, staan links in de grafiek. Dat zijn zwarte voorwerpen en dingen die duidelijk minder licht vangen, zoals de ruimtes onder de gebouwen in het voorbeeld. De lichtste partijen staan rechts: dat zijn in een foto meestal wolken of andere lichte onderwerpen die door de zon beschenen worden. Alles ertussenin noemen we middentonen: de grijzen, maar ook kleuren die ergens tussen licht en donker zweven.
De plaats van de schaduwen, de middentonen en de hoge lichten in het histogram. Daarnaast ziet u het histogram uitvergroot weergegeven.
Sommige digitale spiegelreflexcamera’s hebben een coole functie waarmee je het lcd- scherm aan de achterkant van de camera als zoeker kunt gebruiken. Zo kun je het scherm gebruiken om eerst een compositie te maken voordat je de foto maakt. Nu klinkt het misschien niet zo aanlokkelijk, maar denk hier eens aan: op sommige camera’s kun je bij het bekijken van de scène op je lcd-scherm door de wit- balansinstellingen bladeren en gelijk zien wat het resultaat van een instelling voor die scène is. Dit maakt de keuze voor een mooie witbalans wel heel gemakkelijk. Kortom: Gebruik van het lcd-scherm van je camera! (Deze tip is afkomstig uit mijn boek ‘Het beste van Scott Kelby. De geheimen van professionele foto’s stap voor stap onthuld‘.)
Op je LCD-scherm controleer je de compositie en zaken als de witbalans.
Op statief!
Je bladert er gewoon doorheen en stopt als je er een tegenkomt die er goed uitziet. Als je het eenmaal hebt geprobeerd, gebruik je het voortaan veel vaker (het is vooral handig als je camera op een statief staat). Een andere reden om het lcd-scherm te gebruiken, is om te kijken of je ‘de foto’ hebt. En met ‘de foto’ bedoel ik dat je kunt zien of je onderwerp de ogen open heeft, of je flits afging, dat soort dingen. Maar je loopt ook een risico: omdat het lcd-scherm zo klein is, kan dat je ook voor de gek houden. Alles ziet er op een klein schermpje van 3 inch scherp uit (bedenk maar eens: zelfs je mobiele telefoonscherm is groter!). Wanneer je je foto’s op je computer opent, merk je misschien dat de belangrijkste foto van je fotoshoot niet scherp is (of dat je camera heeft scherpgesteld op het verkeerde object, zodat de achtergrond scherp maar je onderwerp onscherp is). Dit komt best vaak voor omdat (nu allemaal tegelijk) alles er scherp uitziet op het lcd-scherm van de camera. Lees verder Gebruik het lcd-scherm van je camera!→
Scott Kelby is de bestverkopende auteur ter wereld van boeken over fotografische technieken. Hij is tevens hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Lightroom Magazine, producer van LightroomKillerTips.com, hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Photoshop User en presentator van de invloedrijke wekelijkse live-talkshow over fotografie The Grid. Scott is ook algemeen directeur van KelbyOne.com en geeft over de hele wereld workshops over fotografie en Lightroom. Hij is bekroond auteur van meer dan 90 boeken, waaronder Photoshop voor Lightroom-gebruikers, de reeks Scott Kelby over digitale fotografie; Het grote flitserboek en Het Adobe Photoshop Lightroom Classic boek voor digitale fotografen. Al zijn boeken vind je HIER.
Bij grote contrasten in je beeld, kun je spotmeting inzetten, maar de meeste mensen houden de meetmethode van hun camera ingesteld op de standaardinstelling van hun camera, die op een Canon meervlaksmeting, op een Nikon matrixmeting en op een Sony multimeting wordt genoemd. Dat betekent gewoon dat je camera naar het hele kader kijkt en probeert een belichting te creëren die voor de hele foto geschikt is. Op de huidige camera’s werken deze modi meestal behoorlijk goed. Soms werkt een dergelijke meting echter niet goed. Gebruik dan spotmeting! (Deze tip is afkomstig uit mijn boek ‘Het beste van Scott Kelby. De geheimen van professionele foto’s stap voor stap onthuld‘.)
Links: met meervlaksmeting; rechts: beter belicht door middel van spotmeting.
Scott Kelby is de bestverkopende auteur ter wereld van boeken over fotografische technieken. Hij is tevens hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Lightroom Magazine, producer van LightroomKillerTips.com, hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Photoshop User en presentator van de invloedrijke wekelijkse live-talkshow over fotografie The Grid. Scott is ook algemeen directeur van KelbyOne.com en geeft over de hele wereld workshops over fotografie en Lightroom. Hij is bekroond auteur van meer dan 90 boeken, waaronder Photoshop voor Lightroom-gebruikers, de reeks Scott Kelby over digitale fotografie; Het grote flitserboek en Het Adobe Photoshop Lightroom Classic boek voor digitale fotografen. Al zijn boeken vind je HIER.
In mijn boek ‘Architectuurfotografie’ staan interviews met vooraanstaande architectuurfotografen. Zij leggen uit hoe zij hun prachtige foto’s maken. Hieronder kunt u mijn interview lezen met Wigo Worsseling over urbex-fotografie.
Wigo Worsseling (1967) is een van de bekendste Nederlandse urbex-fotografen. Hij combineert zijn zucht naar avontuur met de jacht op adembenemende foto’s van vergane glorie. Hij maakt uitsluitend vrij werk en het verdienmodel is dat die worden verkocht door galeries. Wigo heeft inmiddels drie boeken op zijn naam staan met prachtige foto’s.
Villa Poss, Italië.
De spanning van een verlaten gebouw
Hoe ben jij begonnen met urbex-fotografie?
Wigo Worsseling: ‘Tijdens mijn opleiding aan de Fotovakschool in 2006 vroegen vrienden mij mee naar een vervallen gebouw. Ik kende de naam ‘urbex’ niet, maar was meteen gegrepen door de prachtige vergane glorie en het mooie verval. Wat mij erg aansprak waren de spanning die het betreden van een verlaten gebouw met zich meebrengt en de manier waarop je verbeelding aan het werk wordt gezet over de tijd waarin het nog functioneerde of bewoond was. Zo werd voor mij een richting in de fotografie geboren. Ik heb ook wel bruiloften gefotografeerd, maar daarbij lopen mensen de hele tijd af en aan door het beeld en zijn er te veel onzekerheden. Geef mij maar iets wat al decennialang stilstaat.’ Lees verder Een interview met Wigo Worsseling over Urbex-fotografie→
Bij uitgeverij Van Duuren Media verschenen dit jaar uiterst leerzame én leuke boeken over fotografie waarmee je je fotografische kennis kunt uitbreiden. Ze beantwoorden je vragen en openen je ogen voor nieuwe mogelijkheden waarmee je je foto’s beter, mooier en interessanter kunt maken. We zetten ze hier op een rijtje: 10 boeken om betere foto’s te gaan maken!
Bijzondere fotolocaties in Nederland en omstreken
Professioneel fotograaf en docent Jeroen Jazet laat zien hoe je op de mooiste locaties van Nederland de beste foto’s maakt. Hij vertelt je over de ideale apparatuur, hoe je die bedient, voorbereiding, waar je aan moet denken en hoe je op locatie landschappen en architectuur adembenemend fotografeert. Een bespreking van het boek lees je HIER. Bestel het boek hier.Lees verder 10 boeken om betere foto’s te gaan maken!→
Robert Theunissen werkte gedurende 22 jaar als hoofdredacteur voor diverse fotobladen. In 2011 zette hij het blad SHUTR op, dat ideeën en inspiratie bood voor fotografen en beeldliefhebbers. Tegenwoordig publiceert hij voor diverse media, schrijft teksten, begeleidt boekproducties en publicaties, organiseert evenementen en doet PR voor diverse opdrachtgevers.
Een geweldige truc om een indrukwekkend portret te maken is het zelf regelen van een zwarte achtergrond. Waar je ook bent. Dat kan met een flitser op statief of met een losse opsteekfiltser. Maak snel een effen zwarte achtergrond bij een portret. (Deze tip is afkomstig uit mijn boek ‘Het beste van Scott Kelby. De geheimen van professionele foto’s stap voor stap onthuld‘.)
Een effen zwarte achtergrond
Ik heb hier op straat een flitsopstelling met mijn Impact QuikBox gemaakt. De instellingen voor deze buitenopname zijn compleet anders dan normaal omdat we iets anders willen: bij daglicht een gewone achtergrond volledig zwart maken. Ik gebruik mijn 70–200mm f/2.8-lens (dat is wel gebruikelijk), maar het diafragma is ingesteld op f/22. De ISO-waarde is 100 en de gebruikte sluitertijd is 1/250 seconde. De naam en het idee voor deze techniek komen van mijn Britse vriend, fotograaf en trainer Glyn Dewis. De achterliggende gedachte is dat je de camera instelt om zo weinig licht binnen te laten dat je een effen zwarte achtergrond bij het portret krijgt. Lees verder Maak snel een effen zwarte achtergrond bij een portret→
Scott Kelby is de bestverkopende auteur ter wereld van boeken over fotografische technieken. Hij is tevens hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Lightroom Magazine, producer van LightroomKillerTips.com, hoofdredacteur en uitgever van het tijdschrift Photoshop User en presentator van de invloedrijke wekelijkse live-talkshow over fotografie The Grid. Scott is ook algemeen directeur van KelbyOne.com en geeft over de hele wereld workshops over fotografie en Lightroom. Hij is bekroond auteur van meer dan 90 boeken, waaronder Photoshop voor Lightroom-gebruikers, de reeks Scott Kelby over digitale fotografie; Het grote flitserboek en Het Adobe Photoshop Lightroom Classic boek voor digitale fotografen. Al zijn boeken vind je HIER.
Jay Graham is al meer dan 25 jaar fotograaf. Hij begon zijn carrière met het ontwerpen en bouwen van woningen. Tegenwoordig heeft Graham klanten in de reclame-, bouw-, uitgeef- en reisbranche
